ଉଠିପଡ଼, ଆଗକୁ ଚାଲ

ରାତି ପାହୁ ପାହୁ ପୁଣି ଯେ କେତେବେଳେ

ରାତି ହୋଇଗଲା ମୁଁ ଜାଣି ପାରିଲି ନାହିଁ,

ସୂର୍ଯ୍ୟ ଉଦୟରୁ ଚାଲି ଚାଲି ଥକି ପଡି ନ ଥିଲି ।

ହେଲେ ସଫା କରି ଚାଲିଥିଲି ଘର ଆଉ ଦାଣ୍ଡ ଯାକର ଅଳିଆ ସବୁକୁ ।

କେତେବେଳେ ହେଲେ ଧ୍ୟାନ ଦେଇ ନ ଥିଲି ସୂର୍ଯ୍ୟ ଉଦୟ ଆଉ ଅସ୍ତର ସମୟକୁ।

କବାଟ ଫାଙ୍କରେ ନୂଆଁଣିଆ ଚାଳରୁ ସୁନେଲି କିରଣରେ ପ୍ରକୃତିସ୍ଥ ହେଲି । 

ହଠାତ ଅନୁଭବ କଲି ନିଜ ହାତ ଆଞ୍ଜୁଳାରେ ମହମହ ସୁବାସରେ ମହକୁ ଥିବା ଆଞ୍ଜୁଳାଏ ସଦ୍ୟ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ସୁନ୍ଦର ସୁମନ ତ ପୁଣି ଆଖି ଆଗରେ ଫୁଲ ଚାଙ୍ଗୁଡାରେ ମଧୁର ମହକରେ ଘର ମହକୁଥିବା ଆଉ କିଛି ରଙ୍ଗବେରଙ୍ଗର ଫୁଲ ।

ଆଃ ,କି ଆନନ୍ଦ 

ଉଭୟଙ୍କ ଉପସ୍ଥିତି ଆଜି ମୋ ଘରକୁ ବାସ୍ନାୟିତ କରୁଛନ୍ତି ।

ଭୁଲି ଗଲି ,ଭୁଲି ଗଲି ବିଗତ ସମୟର କ୍ଲାନ୍ତ ଅବସନ୍ନତାକୁ ।

ପାଶୋରି ପକେଇଲି ସାରା ଦିବସର କ୍ଷତାକ୍ତ ମୂହୁର୍ତ୍ତକୁ ।

ଏ ଆଖିରେ ସୂର୍ଯ୍ୟୋଦୟ ଆଉ ସେ ଆଖିରେ ସୂର୍ଯ୍ୟାସ୍ତରେ ଓଦା ସରସର ମୋ ହୃଦୟ ବେଦନା ସବୁ ଆଖି ମିଟିକା ମାରୁଥିଲେ ।

ସାରା ଦିନ ଆଉ ରାତିର ଯନ୍ତ୍ରଣାକୁ ନିଶବ୍ଦରେ ହସି ହସି ପିଇଦେଇ ଟିକିଏ ଘୁମେଇ ପଡିଲା ବେଳକୁ -

ଫିକ୍ କିନା ହସିଦେଲେ ସଦ୍ୟ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ସୁମନ ମାନେ।

ସ୍ବପ୍ନକୁ ସାକାର କରିବାକୁ ବହୁତ ବାଟ ଯିବାକୁ ଅଛି ।

ଉଠିପଡ଼ ,ଉଠିପଡ଼ 

 ମହମହ ବାସରେ ହସିହସି ନରମ ସ୍ପର୍ଶ ଦେଇ କହୁଥିଲେ ଚାଙ୍ଗୁଡାର ଫୁଲମାନେ -

ଉଠିପଡ଼ ,ଉଠିପଡ଼ ଆଗକୁ ବହୁତ ବାଟ ଚାଲିବାକୁ ଅଛି ।

ଥକି ପଡିଲେ ପରା ଅଟକି ଯିବ

ଥକ୍କା ପଣ କେବଳ ଅଳସୁଆ ପାଖରେ

ଘୋର ତିମିର ଭିତରେ ସୁନ୍ଦର ରାସ୍ତା ଅଛି।

ଉଠିପଡ଼ ,ଆଗକୁ ଚାଲ।