ଉତ୍କଳ ଜନନୀ

ଦେବତ୍ବର ଦେଶ ମୋ ଭାରତ ଦେଶ

ଉତ୍କଳ ଜନନୀ ମାଆ

କାଶ୍ମୀର ଠାରୁ କନ୍ୟା କୁମାରୀ ଯେ

ବିସ୍ତାରିତ ତାର ନାଆଁ ।

ସତ୍ୟ ଯୁଗ ଠାରୁ କଳିଯୁଗ ଯାଏ

କେତେ ଯେ ବୀର ପୁରୁଷ

ତୋହରି କୋଳରେ ଜନ୍ମ ନେଇଛନ୍ତି 

ଦେବାଦେବୀ ଯେ ମନୁଷ୍ୟ ।

ରାମ କୃଷ୍ଣ ପୁଣି ଶ୍ରୀ ଜଗନ୍ନାଥ ଯେ

ଉତ୍କଳ ରେ ଦିବ୍ୟମାନ

କ୍ରାନ୍ତି ପୁରୁଷଙ୍କ ଆଶୀର୍ବାଦ ରଖେ

ଭାରତ ମାଆ ସମ୍ମାନ ।

କେତେ ନଦୀ ନାଳ କୁଅ ଜଳାଶୟ

କରିଛି ତା ହୃଦେ ବାସ

ତାହାରି କୋଳରେ ଆନନ୍ଦେ ବଢିଛୁ 

ପାଇଛୁ ତାର ଆଶିଷ ।

ମାଆ ହୃଦୟରେ ମାଆ ଆଶିଷରେ 

ଦିନ ରାତି ଥାଉ ହସି

ମମତାମୟୀ ତୁ ମାଆ ଲୋ ଜନନୀ 

ଆଶିଷ ଦେଉ ପରଷି ।

ଉତ୍କଳ ଆମର ଗୌରବର ଦେଶ 

ଗୌରବମୟ ସଂସ୍କୃତି

ଗୌରବ ମୋ ଦେଶ ମାତୃଭୂମି ପ୍ରେମୀ 

ଗୌରବେ ଗାଏ ତା ଗୀତି ।

ଶସ୍ୟ ଶ୍ୟାମଳା ରେ ପୂର୍ଣ୍ଣତା ପାଇଛି 

ପୂର୍ଣ୍ଣ୍ୟମୟୀ ରେ ପୂର୍ଣ୍ଣତା

ଅପୂର୍ବ ଅପୂର୍ଣ୍ଣ ନାହିଁ ତାର ମାନ

ସଂସ୍କୃତି ସଂପୂର୍ଣ୍ଣା ମାତା ।

କୋଟି କୋଟି ଜୀବ ତା କୋଳରେ ନିତି 

ଶାନ୍ତିରେ ନିଶ୍ବାସ ମାରେ

ପବିତ୍ର ପରଶ ଦିଏ ମାତୃଭୂମି 

ତା କୋଳେ ମମତା ଝରେ ।

ଏ ଦେଶ ଏ ମାଟି ପବିତ୍ର ଏ ଭୂମି 

ବୀର ପୁରୁଷ ଙ୍କ ପାଇଁ

ଦେଶ ମାତୃକାର ସୁରକ୍ଷା ପାଇଁ କି 

ସହୀଦ ହେବୁ ତ ଯାଇ ।

ଅମୂଲ୍ୟ ସମ୍ପତ୍ତି ମୋ ଦେଶ ସଂସ୍କୃତି 

ତା ସମ୍ମାନ ଆମ କାମ୍ୟ

ବଞ୍ଚି ଥିବା ଯାଏ ଭାରତ ମାଆର 

ରଖୁଥିବା ଆମେ ମାନ୍ୟ ।

ଦେଶ ମାତୃକାର ସୁରକ୍ଷା ପାଇଁକି

ସହୀଦ ହେବୁ ତ ମିସି

ମରିବୁ ମାରିବୁ ଦେଶ ମାଆ ପାଇଁ 

କରିବୁନି ପର ଦେଶୀ ।

କୋଟି ନମୋ ମୋର ପବିତ୍ର ଭାରତ ।

ନମୋ ଉତ୍କଳ ଜନନୀ

କ୍ଷମା କରିଦେ ମା ଅଧମ ସନ୍ତାନେ 

ସହିଷ୍ଣୁ ସଦା ମାନିନୀ ।