ଉପକାରୀ ବୃକ୍ଷ.

ପରମେଶ୍ବର ଯେ ସୃଷ୍ଟି କରିଛନ୍ତି

   ନର, ପଶୁ ଗଛ ଲତା 

କୀଟ,ପତଙ୍ଗ ଛପନ କୋଟି ଜୀବ

    ଧରିଛି ଧରଣୀ ମାତା ।

ସୁନ୍ଦର ସବୁଜବନାନୀ, ପାହାଡ

   ଜଙ୍ଗଲ କେଡ଼େ ସୁନ୍ଦର

ଗଛ ଲତା ଫୁଲ ଫଳରେ ଶୋଭିତ

   ଆହା କେତେ ମନୋହର ।

ଗଛ ମଣିଷର ପରମ ବାନ୍ଧବ

   କରୁଥାଏ ଉପକାର 

ପତ୍ର ଫୁଲ ଫଳ, ଦିଅଇ ଆମକୁ

   ଶେଷରେ ଦିଏ ଶରୀର ।

ଖାଦ୍ୟ, ବସ୍ତ୍ର, ବାସଗୃହ ଗଛ ପାଇଁ

   ମଣିଷଟି ପାଇଥାଏ 

ବଞ୍ଚିବା ପାଇଁକି ଜୀବନ ତମାମ

   ଅମ୍ଳଜାନ ଟି ଯୋଗାଏ  

ଗଛ ପାଇଁ ବର୍ଷା ହୁଅଇଟି ଜାଣ 

   ଜଗତ ହିତ ସାଧନେ 

ଜନମ ତାହାର ପର ହିତ ପାଇଁ

   ରଖ ତାହାକୁ ଯତନେ ।

ଲଗାଇବା ଗଛ ନେବା ତାର ଯତ୍ନ

   ପରିବେଶ ସ୍ୱଚ୍ଛ ହେବ

ତାହାର ବିନାଶେ ସୃଷ୍ଟି ହେବ ଧ୍ଵଂସ

    ପ୍ରଦୂଷଣ ବଢି ଯିବ ।

ଉପକାରୀ ବୃକ୍ଷ କାଟୁଛି ମଣିଷ

   ଆପଣାର ସ୍ବାର୍ଥ ପାଇଁ

ଜଙ୍ଗଲକୁ ନଷ୍ଟ କରି ନିଜ ଗୋଡେ

    ନିଜେ କୁରାଢ଼ି ମାରଇ ।

କୃତଜ୍ଞ ନ ହୋଇ କୃତଘ୍ନ ମନୁଷ୍ୟ

   କରୁଛି ତାର ବିନାଶ 

ଜାଣି ପାରୁନାହିଁ ଗଛ ନ ରହିଲେ

   ବନ୍ଦ ହେବ ତା ନିଶ୍ବାସ ।

ପୂର୍ବକାଳେ ମୁନି ଋଷି, ଜଙ୍ଗଲରେ

   ଆଶ୍ରମ କରିଣ ଥିଲେ 

ଫଳ ମୂଳ ଖାଇ, ହୋମ ଯଜ୍ଞ କରି

    ସୁଖେ ଦିନ କାଟୁ ଥିଲେ ।

ସେହି ମାନେ ଜଙ୍ଗଲରେ ବୃକ୍ଷକୁ ଯେ

    ଦେବତା ରୂପେ ପୂଜିଲେ 

ନ ଥିଲା ତାଙ୍କର ରୋଗ ବ୍ୟାଧି କିଛି

    ଆନନ୍ଦରେ ରହୁଥିଲେ ।

ନିମ୍ବ, ବେଲ, ବର ,ଅଶ୍ୱତ୍ଥ, ଅଅଁଳା

    ସହିତ ଅନେକ ବୃକ୍ଷ

ଗାଁ, ଗଣ୍ଡାରେ ଯେ ପାଉଛନ୍ତି ପୂଜା 

   ମନ ପ୍ରାଣ ଦେଇ ଦେଖ ।

ଗଛ ହସିଲେ ଯେ ପୃଥିବୀ 

   ହସିବ ଜନ ସମାଜ 

ସ୍ୱଚ୍ଛ ପରିବେଶ ରହି ଏହି ମହୀ

   ହୋଇବ ଚୀର ସବୁଜ ।