ଉଜୁଡ଼ା କ୍ଷେତର ଗୀତ

ଖରା ଛଡେଇଛି ମଥାରୁ ମୋହର

             ସାତ ଜନମର ଟୀକା

ଉଜୁଡ଼ା କ୍ଷେତରେ ଲେଖୁଛି କାହାଣୀ

             ରକତର ଧାରେ ଏକା ।

ଛାତିରେ ଛାତିଏ କୋହକୁ ଗଣ୍ଠେଇ

             ଦୁଃଖକୁ କରିଛି ସାଙ୍ଗ

ସୁଖର ଏରୁଣ୍ଡି ବନ୍ଧରୁ କିଏ ସେ

             ଲିଭେଇ ଦେଇଛି ରଙ୍ଗ ।

ସପନର ଫୁଲ ମଉଳି ଗଲାଣି

              ମନର ମଶାଣୀ ତଳେ

ଭରଷାର ସେତୁ ଭାସି ତ ଯାଇଛି

              ନୀରବ ନଈର ଜଳେ ।

ସାହସର କୂଳେ ସାଉଁଟୁଛି ଏଠି

              ଅତୀତର ସୁନା ଖରା

ଫଟା କପାଳର ଆହୁଲାକୁ ନେଇ

             ଭରଷା ପାଉନି ପରା ।

ତଥାପି ବସିଛି ବୟସର ଡାଳେ

              ବରଷାକୁ ସାକ୍ଷୀ ରଖି

ଅଜଣା ଆଶାର ପୁଲକେ ଭିଜୁଛି

              ହୃଦୟର କଥା ଲେଖି ।