ତୁମରି ପାଇଁ

ଏ ଆଖିର ଯେତେ ଲୁହ 

      ଝରିଯାଉ,ତୁମ ପାଇଁ 

ଲୁହ ନୁହେଁ ଏ ତ ମୋର

      ତୁମ ଓଠ ହସ ହୋଇ 

ରହିଛି ରହିବି ତୁମ ସାଥେ ଛାଇଟିଏ ହୋଇ ।

ମରୁ ମରୀଚିକା ସମ

       ଏ ଜୀବନ ଥିଲା କାଲି

ପଥହୁଡି ଯାଉ ଯାଉ

       ଦିଗହରା ହୋଇଗଲି

ଠିକଣା ମୋ ଖୋଜି ଖୋଜି 

      ଏକାକିନୀ ଗଲି ହୋଇ

ଅଧା ପଥେ ସାଥୀ ହେଲ

       ଜୀଇଁବାର ରାହା ଦେଖାଇ 

ଭୁଲିନି ଭୁଲିବି କେମିତି ହୋ ଥରେ ଦିଅ କହି ।

ନଦୀ ଯେବେ ପଥ ହୁଡେ

        ସାଗରର ଅନ୍ବେଷଣେ

ବରଷା କି ଝରିପାରେ

        ବିନା ଆଷାଢ ଶ୍ରାବଣେ

ଫଗୁଣର ଫଗୁ ଯଦି

        ସାତ ରଙ୍ଗ ଭରି ଆସେ

ବସନ୍ତ କି ଛୁପିଯିବ

        ମୃଦୁମଳୟର ବାସେ 

ମୁଁ ଅବା କେମିତି ଜୀଇଁବି ଅପସାରଟେ ହୋଇ ।

ଅତୀତର ଯେତେ କଥା

     ଲାଗେ ସତେ କାଲି ପରି

କେବେ ଦିଶେ ଓଠେ ହସ

     କେବେ ଯାଏ ଲୁହଝରି

ଆହୁରି ଅନେକ ପଥ

     ଯିବାକୁ ତ ମୋର ଅଛି 

ତୁମ ହାତ ସାଥୀ ମୋର

      ଲୋଡା ନାହିଁ ଆଉ କିଛି 

ଭୁଲିବନି କେବେ ସାଥୀ ଅଧାବାଟେ ଛାଡି ଦେଇ ।