ତୁମମନ ବୃନ୍ଦାବନ

ଯୁଗ ଯୁଗ ଧରି ନିରବେ ଏକାକୀ

ତପସ୍ୟା କରିଛି ସଖୀ

କେତେ ଝଡଝଞ୍ଜା ସହି ମୁଁ ଆସିଛି

ଭିଜାଇଛି ମୋର ଆଖି I

ପ୍ରେମର ସାଗରେ ଜୁଆର ଉଠିଛି

ମିଳିନାହିଁ ଥଳକୁଳ

ଚାନ୍ଦିନୀ ରାତିରେ ଅନୁଭବିଛି ମୁଁ

ଘନଘୋର ଅନ୍ଧକାର I

ସାଗର କୂଳରେ ଏକା ଏକା ବସି

ଲହଡି ଗଣିଛି କେତେ

ମନ ବଳାଇଛି ସରଗପୁର ର

ଜହ୍ନକୁ ଧରିବି ହାତେ I

ଭଲପାଇବାର ଦିବ୍ୟ ଅନୁଭବ

ପାଇଛି ମୁଁ ତୁମଠାରେ

ତଥାପି ପାରିନି ମାପି ତୁମ ମନ

ଗଭିରତା କେବେ ଥରେ I