ତୁମକୁ ପାରେନା ଭୁଲି

କେତେ ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ ଭଲପାଇବାକୁ

ଦେଇଥିଲ ତୁମେ ଢାଳି

ସେଇଥିପାଇଁ କି ତୁମ କଥା ସାଥୀ

ପାରେ ନାହିଁ କେବେ ଭୁଲି ।

ସ୍ନେହ ଶ୍ରଦ୍ଧା ଆଉ ଆଦର ଆଦର୍ଶ

ଆଶ୍ୱାସନା ଭାବଧାରା

 ଚମତ୍କାର ଭାଷା ମଧୁର ଭରସା

ଚାହାଣୀ ରସ ପସରା ।

ମେଲାଇକି ତୁମେ ମୋହର ଜୀବନେ

 ପବିତ୍ର ଉତ୍ସାହ ଶକ୍ତି

ସ୍ରୋତ ପ୍ରବାହିତ କରି ଅବିରତ

ଚେଷ୍ଟିତ ଥିଲ ହେ , ନିତି ।

ଚେତନା ପୁଲକେ ପ୍ଲାବନ ଲହରୀ

 ଖେଳାଇ ଜୀବନେ ଦିନେ

 ଉନ୍ନତି ଦିଗରେ ଅଗ୍ରସର କରି

 ପରବର୍ତ୍ତୀ କାଳେ ତୁମେ ।

ଚଳିଗଲ ପ୍ରିୟ ସାଥୀ ମେଳ ଖୁସି

ଦେଉଥିଲ ନିତି ସ୍ନେହ

ଅବୁଝା କଥାକୁ କୁହ ତ ବୁଝାଇ

ଦେଇ ଆଦର ଆଗ୍ରହ ।

ତୁମ ପାଇଁ ସିନା ବୁଝିଲୁ ଜୀବନ

କାହାଣୀ ରୋମାଞ୍ଚକର

ଜୀବନ ଯାତ୍ରାରେ ଅଭିନୟ ଲୀଳା

ଦେଖାନ୍ତି ଜୀବ ସକଳ ।

 ଦୁଃଖ କ୍ଳେଶ କ୍ଳାନ୍ତି ଅଶେଷ ବିଭ୍ରାନ୍ତି

ଲାଗେ କେତେ ମନୋହର

ଶାନ୍ତ ସୁନ୍ଦର ଯେ ସ୍ନେହ ଶ୍ରଦ୍ଧା ଝରା

 ଅମାୟିକ ବ୍ୟବହାର ।

ଭୁଲି ମୁଁ ପାରେନା ତୁମ କଥା ବନ୍ଧୁ

ଭେଦିଛି ଯାହା ଜୀବନେ

 ଅଭୁଲା ସ୍ପନ୍ଦନ ଆଣି ତୁମେ ଆସ

ଅବିରତେ ମୋ ମରମେ ।

ତୁମକୁ ପାରେନା ଭୁଲି ଆହେ ପ୍ରିୟ

ସାଥୀ ସମାବେଶ ମେଳେ

ତୁମ ସାଥେ ଯେତେ ଅନୁଭୂତି ନିତି

ପଡଇ ମୋର ମନରେ ।