ତୁମେ ଜୀବନର ରାହା

ତୁମରି ସଂସାରେ ଜନମ ଦେଇଛ 

ଦେଇଛ ବଞ୍ଚିବା ରାହା

ସୁଖରେ ଦୁଃଖରେ ବିପଦେ ଆପଦେ

ହୋଇଅଛ ପ୍ରଭୂ ସାହା I

ପାଣି ଓ ପବନ ଖଞ୍ଜିଛ ମୋ ପାଇଁ

ପେଟକୁ ଦେଇଛ ଦାନା

ଶ୍ରୀମନ୍ଦିରେ ତବ ଉଡାଇ ଦେଇଛ

ପତିତ ପାବନ ବାନା I

ବୁଦ୍ଧି ଓ ବିବେକ ଦେଇଅଛ ମୋତେ

ଏତିକି ଦେଇନ କିଆଁ

ଶୟନେ ସପନେ ଅବା ଜାଗରଣେ

ନେଉନାହିଁ ତୁମ ନାଁ' I

ଶୁଦ୍ଧ ପୂତ ନୁହେଁ ଆଚରଣ ମୋର 

ଉଚାରଣ ଲାଗେ ଗଳ୍ପ 

ସେଥିପାଇଁ ପ୍ରଭୁ କହୁଛି ଅନେକ

ପାଳୁଛି ଅଳପ ଅଳ୍ପ I

ହାତ ଟେକିଦେଲି ତୁମରି ଆଗରେ

ଧରିନିଅ ଧରିନିଅ

ମୋ ମନରେ ଯେତେ ପାପ ଅଛି ପ୍ରଭୁ

ହରିନିଅ ହରିନିଅ I

ପଞ୍ଚଭୁତେ ମୋର ଶରୀର ଗଢିଛ

ପଞ୍ଚଭୁତେ ହେବି ଲୀନ

ଆତ୍ମାହୋଇ ତୁମେ ମୋ ଭିତରେ ଅଛ

ରହିଥିବ ଚିରଦିନ I