ତୁମ

ମୋତେ ଖୁବ ସୁନ୍ଦର ଦିଶ ତୁମେ

ଯେବେ ତୁମେ

ସିନ୍ଦୁରଟୋପା ଲଗାଅ

ମଥାକୁ ଗେଲ କରି ।

ନୀଳ ଶାଢୀକୁ ଟାଣିନିଅ ଖୋସା ଉପରକୁ

ଢଳ ଢଳ କଳାଆଖିର ବାଙ୍କ ଚାହାଣୀରେ

ଗୋଲାପୀ ଓଠ ଚିପିଚିପି ହସିଦିଅ ଯେବେ

ମୋତେ ଖୁବ ସୁନ୍ଦର ଦିଶ ତୁମେ ।

ଅଳତାନେସା ପାଦେ ରୂପାର ଝୁଣ୍ଟିଆ 

ହଳଦୀଲିପା ନରମହାତେ

ସୁନାର କଙ୍କଣ ପିନ୍ଧି

ଝୁଲାଇଦେଲେ ସରୁ ଅଣ୍ଟାରେ

ତୁମେ ଚାବିନେନ୍ଥାଟିଏ

ମୋତେ ଖୁବ ସୁନ୍ଦର ଦିଶ ତୁମେ ।

କୁଞ୍ଚଦିଆ ନାଲିଶାଢୀ ପିନ୍ଧି 

ସଞ୍ଜରେ ଆମ ଚଉଁରାମୂଳେ

ଦୀପଟିଏ ଜାଳିଦେଇ ଯେବେ

ବାଣ୍ଟୁଥିବ ପିଲାଙ୍କୁ ତୁମେ 

ହରିଣୀ ଆଖିରେ ସ୍ନେହ ମମତାର ମିଠାଇ

ମୋତେ ଖୁବ ସୁନ୍ଦର ଦିଶ ତୁମେ ।

ଫେରୁଥିଲେ ନଈତୁଠରୁ

ଓଦା ସରସର ହୋଇ 

ବଢିଭୋରୁ ଯାଇ

ଲାଜର ଓଜନେ ତୁମ ନୁଆଁଣିଆ ଚାହାଁଣୀରେ 

ଖାଲି ଝରୁଥିବ ପ୍ରେମର ଝରଣା 

ରୁଣୁଝୁଣୁ ତୁମ ପାଉଁଜି ଚୁଡି ସୁରେ

ତମେ ସତେ ଦିଶୁଥିବ 

ଅପରୂପା ଅନନ୍ୟା ସେତେବେଳେ

ଏ ପୃଥିବୀର ସବୁ ନାରୀ ଠାରୁ

ମୋ ଆଖିତଳେ

ଖୁବ ସୁନ୍ଦର ଦିଶ ତୁମେ ।