ତୁମ ପ୍ରେମ ଦିଏ ଖୁସି

ଦିନ ଥିଲା ମୁଁ ତ ଏକୁଟିଆ ଥିଲି

ଏକା ଏକା ବଞ୍ଚୁଥିଲି

ସମୟାନୁସାରେ ତୁମେ ଆସିଗଲ

ବୋଳିଲ ଦେହେ ରଙ୍ଗୋଲି ।

ବରଷା ବିନ୍ଦୁରେ ଦେହେ ଲାଗିଥିବା

ସବୁ ରଙ୍ଗ ଧୋଇଯାଏ

ପ୍ରେମ ରଙ୍ଗ କିନ୍ତୁ ପ୍ରୀତି ବରଷାରେ

ବେଶୀ ଗାଢ଼ ଦେଖାହୁଏ ।

ଜୀବନ ପଥରେ ଏକା ଚାଲୁଥିଲି

ଚାଲିଲେ ସାଥୀ ଯେ ଦୁଇ

ସାଥୀ ଥିଲେ ସାଥେ ଦୂର ଲାଗେ କତି

ବାଟ ଜଣାପଡ଼େ ନାହିଁ ।

ଝଡ଼ଝଞ୍ଜା ଏହି ଜୀବନ ଭିତରେ

ଧର୍ଯ୍ୟହରା ଯେବେ ହୁଏ

ପାଖେ ପାଖେ ରହି ସାହାସ ଯୋଗାଅ

ମନ ବଳ ବଢ଼ିଯାଏ ।

ବିରହ ହୃଦୟେ ଦିଅ ଯେ ଆହ୍ଲାଦ

ସୁଖେ ଦୁଃଖେ ଥାଅ ସାଥୀ

ତୁମ କୋଳ କ୍ଲାନ୍ତି ଦୂରାଏ ସକଳ

ମିଠା କଥା ଦିଏ ଶାନ୍ତି ।

ପ୍ରୀୟା ଥିଲେ ପାଶେ ସବୁ ରାତି ପରା

ଲାଗଇ ଚାନ୍ଦିନୀ ରାତି

କଣ୍ଟା ମୟ ପଥ ଲାଗେ ଫୁଲ ପରି

ପ୍ରତି କାର୍ଯ୍ୟ ଯାଉ ଜିତି ।

କଳ୍ପନାରେ ତୁମେ ନିତି ଆସ ରୁହ

ହୃଦୟରେ ଦିବା ନିଶି

ତୁମେ ପ୍ରିୟତମା ତୁମ ପ୍ରେମ ପରା

ଦିଏ ଅନାବିଳ ଖୁସି ।