ତୁମ ନୀରବତା

କାହିଁକି କେଜାଣି ମନ ତ ବୁଝୁନି

      ଭାବୁଛି ସେଇ ଆମ ଅତୀତର କଥା ,

ଭଲ ଲାଗୁଥିଲା ଦେଖିବାକୁ ତୁମର ସେଇ

      ସୁନ୍ଦର ନାଲିଆ ଟୋପା ଲଗା ମଥା |

ପାଦ ଚାପି ଚାପି ତୁମେ ଚାଲୁଥିଲ

      ତୁମ ପାଦର ପାଉଁଜିର ରୁଣୁଝୁଣୁ ଶବ୍ଦ ,

କହୁଥିଲା ମୋତେ ଥିରି ଥିରି 

      ତୁମପାଇଁ ଲେଖିବାକୁ କବିତା ଦୁଇ ପଦ |

ଯେବେ ଲେଖୁଥିଲି ବସି ତୁମକୁ ଭାବି

      ମୋର ମନ ନୟନରେ ତୁମକୁ ପରଖି ,

ଭାବୁଥିଲି ତାକୁ କିପରି ସଜାଇବି ଭାବରେ

       ମନ ମୋର ତୁମଠାରେ ଥିଲା ଲାଖି |

ଧୀରେ ଧୀରେ ଆସି ପାଶେ ବସୁଥିଲ

      ଜାଣି ପାରୁନଥିଲି ,ହଜି ତୁମ ସୁନ୍ଦରତାରେ ,

ମନେ ମନେ ହସି ଆଖି ବୁଜିଦେଇ

      ଡୁବିଥିଲି ମୁହିଁ ତୁମ ସେହି ପ୍ରେମରେ |

ନୀରବରେ ବସି ତୁମେ ମୋତେ ଦେଖୁଥିଲ

      ଦେଖୁଥିଲ ମୋର ସେହି ଅଧାଲେଖା କବିତା ,

ଥିରି ଥିରି ଡାକି କାନେ କହୁଥିଲ

       ଭଲ ଲାଗୁଥିଲା ,ସେହି ତୁମ ନୀରବତା |

ଆଖି ଖୋଲିଦେଇ ଦେଖୁଥିଲି ଯେବେ ତୁମକୁ

       କ୍ଷଣକ ପାଇଁ ଚେତାରେ ହରାଉଥିଲି ଚେତା ,

ଲାଗୁଥିଲ ମୋତେ ସତ କି ମିଛ

       ଶବ୍ଦ ଯୋଡ଼ୁଥିଲା ତେବେ ତୁମ ନୀରବତା |

ଲାଜେ ଲାଜେ ତୁମେ ଲାଜେଇ ଯାଉଥିଲ

       ତୁମ ଓଠର ହସରେ ଥିଲା ମାଦକତା ,

ତାକୁ ଦେଖି ତୁମ ପ୍ରେମର ନିଶାରେ

       ମତୁଆଲା କରୁଥିଲା ,ସେହି ତୁମ ନୀରବତା |

ଧୀରେ ଧୀରେ ଯେବେ ଓଠ କହୁଥିଲା

      ଭାଷାକୁ ଶବ୍ଦରେ ,ପ୍ରେମର ସେହି ସତ୍ୟତା ,

ଭଲ ଲଗୁଥିଲା ଶୁଣିବାକୁ ସେହି କଥା

      ପାଗଳ କରୁଥିଲା ,ସେହି ତୁମ ନୀରବତା |

ତୁମ କଥା ଶୁଣି ,ହସି ହସି ମୁହିଁ

      ପଢ଼ୁଥିଲି ତୁମ ପାଇଁ ଲେଖି କବିତା ,

ଅଧାଲେଖା ମୋର ସେହି କବିତା ତେବେ

       ପୁର୍ଣ୍ଣ କରୁଥିଲା ,ଶବ୍ଦରେ ତୁମ ନୀରବତା |

ଫେରୁଥିଲି ଶେଷେ ମୋର ଭାବ ରାଇଜରୁ

       ଭାବରେ ଲେଖି ମୋର ସେହି କବିତା ,

ଦେଖୁଥିଲି ତୁମକୁ ତୁମରି ମିଠା ହସରେ

       କଥା କହୁଥିଲା ସେବେ ତୁମ ନୀରବତା |

ତୁମ ମିଠା ମିଠା ହସରେ ଡୁବିଯାଇ

       ଧୋଉଥିଲି ମୋର ମନର ସବୁ ବ୍ୟଥା ,

ଆମ ସେଇ ସମ୍ପର୍କ ନିବିଡ଼ ଥିଲା

       ସ୍ୱଚ୍ଛ ନିଷ୍କପଟତାରେ ଭରା ତୁମ ନୀରବତା |