ତୁମ କଥା ଯେବେ ମନେ ପଡେ

ପୟ ତୁମେ ମଧୁମୟ ତୃଷାର୍ତ୍ତ ପକ୍ଷୀ ଚାତକ

ରହିଥାଏ ତୁମପାଇଁ ସଦା ମୋର ଅନନ୍ତ ପିପାସା, 

ସାଇତି ମୁଁ ରଖିଅଛି ସ୍ବପ୍ନ ତୁମେ ଅସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ 

ହୃଦୟ ନିଭୃତ କୋଣେ ତୁମେ ମୋ ପ୍ରତ୍ୟାଶା ।

ମନ କୁଞ୍ଜ ଉପବନେ ଫୁଟୁଅଛ ଫୁଲ ପରି

ସମୁଜ୍ଜ୍ୱଳ ତୁମ ସ୍ମୃତି ପ୍ରତିଚ୍ଛବି ରୂପ ରସ ରଙ୍ଗ,

ଚାଲୁଅଛି ଚାଲୁଥିବି ଗୁଣୁ ଗୁଣୁ ଗାଉଥିବି

ଖୋଜୁଥିବି ନିରନ୍ତର ମଧୁପ ମୁଁ ସୁମନେ ସୁଗନ୍ଧ ।

ଉଜାଣି ବହେ ଯମୁନା ପୁକାରେ ନୀଳ ନୀଳିମା

ଉଚ୍ଚାଟେ କେଳି କଦମ୍ବ ପଞ୍ଚମରେ ମୂରଲୀ ନିସ୍ବନ

ପଥ ଚାହିଁ ରହିଥାଏ ଦିବାରାତ୍ର ଅଭିସାରେ

କଥା ତୁମ ଯେବେ ମନେପଡେ ତୋଫା ଦିଶେ ଜହ୍ନ ।