ତୁମ ବିନା

ତୁମ ବିନା

ବରଷା ବି 

ଭିଜେଇ ପାରେନା,

ନିଜେ କାନ୍ଦେ, ମୋତେ ବି କନ୍ଦାଏ ।

ଶ୍ରାବଣ ବି

ଛୁଇଁ ଫେରିଯାଏ,

ଆଖିରେ ତା' ଲୁହ ଅସରାଏ ।

ତୁମ ବିନା

ଜଳୁଥାଏ

ହୁତୁ ହୁତୁ ହୋଇ,

ହୃଦୟେ ମୋ' ବୈଶାଖର ନିଆଁ ।

ନିଆଁ ନୁହେଁ

ବିରହର ବହ୍ନି

ନିଜେ ଜଳେ, ଜଳାଇ ପାରେନା ।

ତୁମ ବିନା

ଫିକା ଲାଗେ

ଜହ୍ନର ଜୋଛନା,

ହଜିଯାଏ ଆକାଶ ନୀଳିମା ।

ବଉଦ ତା'

ବେସୁରା ଗୀତରେ,

ଘୂରିବୁଲେ ନିଝୁମ୍ ରାତିରେ !

ତୁମ ବିନା

ଫଗୁଣର

ରଙ୍ଗ ପଡେ ଫିକା,

ମଳୟ ମଉଳି ହୁଏ ଏକା ।

ସୁରଭି ତା'

ସରି ସରି ଯାଏ,

ସପନ ବି ହଜି ଲିଭି ଯାଏ ।

ତୁମ ବିନା

ଶେଫାଳିର

ବହଳ ବାସନା,

ଝରେ ସିନା, ମନକୁ ଛୁଏଁନା ।

ସତେ କି ଗୋ

ସୁନେଲି କିରଣ,

ତୁମ ମଧୁ ପ୍ରୀତିର ସର୍ଜନା !