ତୁମ ବିନା

ଝରଣାର ପ୍ରତ୍ୟେକଟି ବିନ୍ଦୁ ସହ 

ନିଜକୁ ଯୋଡିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ 

ଯେତେବେଳେ ତୋ ଓଠରେ

ଯାଦୁଗରୀ ହସଟିଏ ଫୁଟିଯାଏ ।

ଅନ୍ୟମନସ୍କତା ଆଡ଼କୁ 

ହାତ ବଢାଇବା ଆଗରୁ 

ପୁଣି ଥରେ ଫେରିବାକୁ ହୁଏ

ତୋ ଚେହେରାର ଦୁନିଆକୁ ।

ତୁ ବାରମ୍ବାର ରୋକିବାକୁ ଚେଷ୍ଟାକରୁ 

ହେଲେ ଆଖି ଦୁଇଟି ଖାଲି

ତୋତେ ଦେଖିବା ପାଇଁ

ବିକଳେ ଚାହିଁ ରହିଥାଏ ।

ଅଭିମାନ କରି ରୁସି ଯାଉ

ମୁହଁ ଫେରାଇ ନଉ ପଛକୁ

ମନେ ମନେ ଖୁବ୍ କାନ୍ଦୁ

ଯନ୍ତ୍ରଣା ସବୁକୁ ଲୁଚାଇ ଦେଇ ।

ଆଖିର ଧାର ଧାର ଲୁହକୁ

ହାତରେ ପୋଛୁ ପୋଛୁ

ମୁଁ ଧରିବାକୁ ଚାହେଁ

ତୋର ଅଶ୍ରୁ ଯୋଡ଼ା ହାତକୁ ।

ସେଇ ଲୁହ ସବୁକୁ 

ସାଉଁଟି ଆଣି ଶାମୁକାରେ

ଗଢି ଦିଅନ୍ତି ତୋ ପାଇଁ 

ମୁକ୍ତା ର ଘର ମୋ ପ୍ରେମରେ ।

ତୋ ଛାତିରେ ମୁଣ୍ତକୁ ଆଉଜି

କେତେ କରନ୍ତି ରାଗିବାର ଅଭିନୟ

ବାରମ୍ବାର ପଚାରନ୍ତି ତୋତେ

ମୋ ବିନା ବଞ୍ଚିପାରିବୁ କି କହ ?

କହ ପ୍ରିୟ ମୋ ବିନା ବଞ୍ଚିପାରିବୁ କି କହ ?