ତଥାପି ଶେଷ ନ ହେବାରୁ

ରାସ୍ତା ସରିଲାନି

ଚଲା ପଥର ବାଧା ହେତୁ ଅବା

ଗନ୍ତବ୍ୟ ସ୍ଥଳର ଭୁଲ ଠିକଣାରୁ

ତାହା ମୁଁ ଜାଣେନି ।

ଗତ ଚାଲିବାର କ୍ଳାନ୍ତି

ଅବଶ କଲାନି ଏ ଦେହକୁ

କାରଣ ଚାଲିବା ମୋର ଧର୍ମ – ପହଞ୍ଚିବା ନୁହଁ

ଏମିତି ସମସ୍ତେ ବି ପହଞ୍ଚି ପାରନ୍ତିନି

ଲୋଟଣୀ ପାରାର ଓଲଟ ବୃକ୍ଷକୁ

ଅର୍ବେକ ତ ଜାଣି ନାହାନ୍ତି

ଏ ରାସ୍ତାକୁ – ରାସ୍ତାର ପଥିକକୁ

ସମସ୍ତେ ଜାଣି ନାହାନ୍ତି ଦେହ ଓ ଦାହର ଦହନ

କ୍ଷୁଧା ଓ ଦାରିଦ୍ର୍ୟର ଦାଦନ

ଅତ୍ୟାଚାରର ଅନ୍ଧଗଳି

ଯଦିଓ ସମସ୍ତେ ବନ୍ଧା ଏ ଅର୍ଗଳୀରେ

ଭାବର ଦେହଳୀରେ

ଶିଶୁପାଳରୂପୀ ଶିଉଳୀରେ

ଯାନ୍ତ୍ରିକ ସଭ୍ୟତାର ଭାବଲେଶହୀନ ଦେଉଳୀରେ ।