ତଥାପି ମୋ ଗାଁ ହସୁଛି

ମୋ ଗାଁର ବିଲ କ୍ଷେତ ତୋଟା ମାଳ

କି ସୁନ୍ଦର ତାର ଛବି

ଖରା ନ ଆସୁଣୁ କାଉ ର ଡାକରା

ନିଦ ଯାଉଥିଲା ଭାଙ୍ଗି ।

କାଉ ଆଜି କାହିଁ ଦେଖା ଯାଉ ନାହିଁ

ତୋଟା ମାଳ କାହିଁ ଅଛି

ଆମ୍ବ ତୋଟା ଛାଇ ମିଳୁନାହିଁ ସିନା

ତଥାପି ମୋ ଗାଁ ହସୁଛି ।

ମୋ ଦାଣ୍ଡରେ ନାହିଁ ପିଲାଙ୍କର ଭିଡ଼

ନାହିଁ ତ ଖେଳର ଭିଡ଼

ଝିପି ଝିପି ବର୍ଷା ଖରା ପଡ଼ୁ ଅଛି

ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ଅନ୍ୟ ମୋଡ଼ |

ବରଷା ବରଷେ ପାଣି ଯାଏ ଭାସି

ମାଟିର ବାସ୍ନା ହଜିଛି 

କଂକ୍ରିଟ୍ ରାସ୍ତାରୁ ଉତ୍ତାପ ବାହାରେ 

ତଥାପି ମୋ ଗାଁ ହସୁଛି ।

ଗାଁ ମୁଣ୍ତେ ସେଇ ଭାଗବତ ଟୁଙ୍କି

ଭାଗବତ ସାର କଥା

ସଂସ୍କାର ସେତୁ ର ନିରିମାଣ କଥା

ମହୋତ୍ସବର ବାରତା ।

ଭାଗବତ ଟୁଙ୍ଗୀ ସତ୍ତା ହରାଇଛି

ସଂପର୍କ ବାଟ ଭୁଲିଛି

ପରିବାର ଆଜି ଭାଙ୍ଗି ଯାଇଅଛି

ତଥାପି ମୋ ଗାଁ ହସୁଛି ।

ଗାଁ ପୋଖରୀରେ ଦିଶୁ ନାହିଁ କାହିଁ

କଇଁ ଫୁଲର ପସରା

ପୋଖରୀ ତୁଠରେ ଭିଡ଼ ନାହିଁ ଆଜି

ପୋଖରୀ ଆଜି ଅଲୋଡ଼ା ।

ଶାଗ ର ଗହଳି ବାରିପଟେ ନାହିଁ

ଚ଼ାଳ ଘର କାହିଁ ଅଛି

ଖରା ବେଳ ଟାରେ ଡହଳ ବିକଳ

ତଥାପି ମୋ ଗାଆଁ ହସୁଛି ।

ମନ୍ଦିର ବେଢ଼ା ରେ ଦୀପର ସମ୍ଭାର

ଦେଖିବାକୁ ତ ମିଳୁନି

ଖଞ୍ଜଣୀ ଭଜନ ଧୂପ ଗନ୍ଧେ ମନ

ଆନ୍ଦୋଳିତ ଯେ ହେଉନି ।

ମନ୍ଦିର ବେଢାର ଚାରିପାଖେ ପରା

ବୋତଲର ଭିଡ଼ ଅଛି

ମନ୍ଦିରେ ଶୁଭୁନି ଘଣ୍ଟ ଘଣ୍ଟା ସିନା

ତଥାପି ମୋ ଗାଁ ହସୁଛି ।

ଚ଼ଷା ଭାଇ କନ୍ଧେ ହଳ ଓ ଲଙ୍ଗଳ

ଦେଖିବାକୁ ମିଳୁନାହିଁ

ଶଗଡ଼ ରେ ଖତ ଯାଉନାହିଁ କାହିଁ

ସାରେ ପଇସା ଉଡ଼ଇ ।

ଶିରୀ ହିଜିଲାଣି ସହରୀ ଭାବଟା

ଗାଆଁକୁ ଯେ ଘେରି ଅଛି

 ମନୋଭାବ ଆଜି ମୋବାଇଲ ପାଶେ

ତଥାପି ମୋ ଗାଁ ହସୁଛି ।

ଡେଙ୍ଗା ତାଳଗଛ ମାଟିଲିପା କାନ୍ଥ

ସକାଳ ଗୋବର ପାଣି

ସବୁକଥା ସିନା ଚୁଲିକୁ ଗଲାଣି

ମଣିଷ ଆଗେଇଲେଣି |

ସକାଳ ଏବେ ତ କିଏ ଦେଖୁନାହିଁ

ସକାଳ ସୁରୂଜ ଅଛି

ରୋଗର କାରଣ ଅମଳ ହେଉଛି

ତଥାପି ମୋ ଗାଁ ହସୁଛି । 

ଭାବ ହଜିଅଛି ଭଙ୍ଗି ଯେ ମାତିଛି

କିଏ ନ ଜାଣେ କା କଥା

ନ ଖାଇଥିଲେ ବି ପଡ଼ିଶା ଘର ବି

ପାଉନାହିଁ ଆଜି ପତ୍ତା ।

ସହରୀ ସଭ୍ୟତା ଗାଁ ରେ ମାତିଛି

ଗାଁ ସତ୍ତା ହରାଇଛି

ସଂପର୍କ ଦିହୁଡି ଜଳୁନାହିଁ ସିନା

ତଥାପି ମୋ ଗାଁ ହସୁଛି ।

ହରାଇଛି ସିନା ଅନେକ ମୋ ଗାଁ

ତଥାପି ସୁନ୍ଦର ଦିଶୁଛି

ମୋ ପାଇଁ ମୋ ଗାଆଁ ସରଗ ଠୁ ବଡ଼

ତାକୁ କିଏ ବା ଭୁଲିଛି !

ହଜିଲା ଅତୀତ ମନେ କେତେ ଖେଦ

ମନେ ବ୍ୟଥା ଭରୁ ଅଛି

ହୋମ ଧୂଆଁ ସିନା ଗାଁ ମଣ୍ଡୁନାହିଁ

ତଥାପି ମୋ ଗାଁ ହସୁଛି ।

ଗାଁ ହଜିଗଲେ ଦୁନିଆ ହଜିବ

ସହର ବି ରହିବନି

ଗାଁ ର ସଂସ୍କୃତି ପରମ୍ପରା ଫେରୁ

ଦୁଃଖ କିଛି ରହିବନି ।

ଉଡ଼ିଛି କର୍ପୁର କନା ପଡ଼ିଅଛି

ଗାଁ ଏବେ ଗାଁ ଅଛି

ହଜିଲା ମହକ ଖୋଜୁଅଛି ଆଜି

ବ୍ୟଥା ଭରା ହସ ହସୁଛି ।