ଭିଜାମାଟି

ପହିଲି ବର୍ଷାର ପୁଲକିତ ପଣ

ଆବୋରି ରଖିଛି ଏବେ ବି ମୋ ତନୁମନ

ଝିପି ଝିପି ହେଉ କି ଜାମୁ କୋଳିଆ

ପ୍ରଥମ ବର୍ଷା ର ପହିଲି ପରଶେ

ଭୂମିର ବାସ୍ନା

ଆଃ କି ମନୋରମ

ଉଚ୍ଚାଟ କରୁଛି ମୋତେ ।

ଭିଜା ମାଟିର ମୋହରେ 

ଆଛନ୍ନ ମୋ ସତ୍ତା

ସ୍ବପ୍ନାବେଶରେ ବିମୋହିତା ମୁଁ 

ଅତୀତ ର ସ୍ମୃତି

ସ୍ମୃତି ନିହେଁତ 

ଜୀବନ୍ତ ମନୋରମ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ଗୁଡିକ

ଆନମନା କରନ୍ତି।

ସ୍ମୃତିର ପସରା ମଧ୍ୟରୁ ହସ , ଖୁସି ସବୁ

ସାଉଁଟିଲା ବେଳେ

"ଭିଜାମାଟି ର" ବାସ୍ନା କୁ ଆଘ୍ରାଣ କଲାବେଳେ

କାହିଁକି ମିଛ ହେଇ ଯାଉଛି ସେ ପୁଲକ ପଣ ?

କାହିଁକି

ଧୀରେ ଧୀରେ ଭିଜା ମାଟିର ସେ ଅନୁପମ ମୋହିନୀ ଶକ୍ତି

ଲୋପ ପାଇ ଯାଉଛି ।

ରକ୍ତରେ ଭିଜୁଛି ମାଟି

ଲୁହର ଅମାନିଆ ସୁଅରେ

ଓଦା ହେଉଛି ଭୂଇଁ ।

ଯେଉଁ ଭିଜା ମାଟିର ମୋହ ଦିନେ

ଆଚ୍ଛନ୍ନ କରୁଥିଲା ହୃଦୟକୁ

ସେଇ ଭିଜାମାଟି ଆଜି

ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ କରି ଦେଉଛି ଛାତିକି।

କେତେ ଡାକ୍ତର,ସୈନିକ,ସାମ୍ବାଦିକ,ଜନନାୟକଙ୍କ 

ଅକାଳ ବିୟୋଗ

ଭିଜେଇ ଦେଉଛି ଭୂମିକୁ

ମାଟିରେ ଆଙ୍କୁଛି ଲାଲିମାର ସ୍ପର୍ଶ ।

କୋହ,ଉଦାସପଣ,ଅସହାୟତା

ଖିନ୍ ଭିନ୍ କରି ଦେଉଛି ହୃଦୟ କୁ

ନିରାଶା ରେ ଭରି ଦେଉଛି

ସ୍ନିଗ୍ଧ ଚଞ୍ଚଳ ମନଟାକୁ

ଉଃ ! ଛାତି ଥରିଯାଉଛି

ଆଉ କେତେଦିନ

ଆଉ କେତେଦିନ ବିଦିର୍ଣ୍ଣ ହେଉଥିବ ହୃଦୟ

ପୁଣି ସତେ ଆସିବ ସୁଦିନ

ଭିଜା ମାଟିର ବାତ୍ସ୍ନାରେ ବିମୋହିତା ମନ

ଆତ୍ମ ବିଭୋର ହେବ ।