ତତେ ଭଲପାଏ ବୋଲି

ସରି ଯାଇଥିଲା କାହାଣୀ ଆମର

ଲେଖି ଦେଇଥିଲି ଇତି

ହେଲେ ଭୁଲି ମୁଁ ପାରୁନି ସେ ସ୍ମୃତି ଫର୍ଦକୁ

ନିଇତି ଆସେ ସେ ମୋ ମନ ଝରକାରେ ପଶି ।

ଖୋଲା ଆକାଶର ବିଶାଳ ଛାତିରେ

ତାରା ମିଟି ମିଟି କରେ

ରାତି ଅନ୍ଧାରରେ ତୋ'ସ୍ମୃତି ଫର୍ଦକୁ

ମୁଁ ଗୋଟି ଗୋଟି କରି ଚିରେ ।

ଶ୍ରାବଣ ଆକାଶ ଝର ଝର ମେଘ

ନିତି ମାଟି ବତୁରାଇ ଥାଏ

ମୋ ଆଖି ଆକାଶରୁ ଝରେ ଯେଉଁ ମେଘ

ଚିବୁକକୁ ଛୁଇଁ ଛାତିକୁ ଥରାଇ ଦିଏ ।

ହୃଦୟେ ସାଇତା ଅକୁହା କଥାକୁ

କହି ପାରେନି ମୁଁ କାହାକୁ

ଓଠେ ହାତଚାପି କାନ୍ଦିବାଟା ସାର

ଚାଲିବାର ଅଛି ଆଗକୁ ।

ମୁଁ ଏବେ ଆଉ ମୁଁ ହୋଇ ନାହିଁ

ହଜିଛି ଅସ୍ତିତ୍ବ ମୋର

ଉଦବେଳିତ ହୁଏ ହୃଦୟ ସ୍ପନ୍ଦନ

ଏଠି ଲାଗନ୍ତି ସଭିଏଁ ପର ।

କି ବାସ ବୁଣି ଗଲୁ ମୋ ମନ ଅଗଣାରେ

ନିଇତି ମୁଁ ଝୁରି ହୁଏ

ତଥାପି କାହାକୁ ଖୋଲି କହି ପାରେନାହିଁ

ତତେ ଭଲ ପାଉଥିଲି ଭଲ ପାଉଥିବି

ଏ ଶରୀରେ ସ୍ପନ୍ଦନ ଥିବାଯାଏ ।