ତୋ ପ୍ରତିକ୍ଷାରେ

ଆୟୁଷଟା ମୋର ତରଳି ଗଲାଣି

ରହି ତୋର ପ୍ରତୀକ୍ଷାରେ

ଜାଣିଛି ତୁ କେବେ ଫେରିବୁନି ଆଉ

ତଥାପି କାହିଁକି ଏ ହୃଦୟ ତୋତେ ଝୁରେ ।

ସୁଖ ଦୁଃଖ ଆଜି କାଲି ମୋପାଇଁ ଅଜ୍ଞାତ

ତୋର ଉପସ୍ଥିତି ବିନା

ହୃଦୟେ ଲଦିଛି ପଥରର ବୋଝ

କାନ୍ଦିବା ମୋ ପାଇଁ ମନା ।

ଯୁଆଡେ ଚାହିଁଲେ ଲାଗେ ଖାଲି ଖାଲି

ବଙ୍କା ଢ଼ଙ୍କା ଖାଲ ଖମା

ସବୁକିଛି ଅଛି ମୋ ଆଖି ସାମ୍ନାରେ

ହେଲେ କୋଉଥିରେ ଏ ମନ ବୁଝେ ନାହିଁ ଜମା ।

ତୁ'ସଜାଉ ଥିଲୁ ମୋ ପାଦତଳେ

ମଣି ମୁକ୍ତାର ଗାଲିଚା

ହେଲେ ତୁ'ଗଲାପରେ ସବୁ ରଙ୍ଗହୀନ

ଲାଗେ ମୋତେ ଫିକା ଫିକା ।

ବେଳେ ବେଳେ ହୃଦୟ ଥରାଇ

ବହିଯାଏ ଅଶୃର ଅସରା

ଜୀବନର ମର୍ମଥରା ମୁହୂର୍ତ୍ତ ମାନଙ୍କ ଅସ୍ପଷ୍ଟ ଆତ୍ମଲିପି

ଜଳ ଜଳ ହୋଇ ଭାସି ଚାଲେ

ମୋ ଆଖି ପରଦାରେ ।

କ୍ଷଣିକ ପାଇଁ ହେଲେ ବି

ମୁଁ ହୋଇଯାଏ ଆତ୍ମହରା

ଅତୀତର ଅଭୁଲା ସ୍ମୃତିରେ ହଜୁ ହଜୁ

ଧାରେ ହସ ଭରିଯାଏ ମୋ ଓଠ ପାଖୁଡାରେ ।

ସମୟଟା ସରିଯାଏ ଏକ ନିର୍ଦିଷ୍ଟ ବିନ୍ଦୁରେ

ସଙ୍କୁଚିତ ହୋଇଯାଏ ସମ୍ପର୍କ ଆମର

ଅସହାୟ ଭାବେ ଯେତେ ସାଉଁଟିଲେ ବି

'ତୁ'ଲୁଚିଯାଉ କେଉଁ ଅଦୃଶ୍ୟ ରେ

ମୁଁ କିନ୍ତୁ ନିର୍ବିକାର ଭାବେ ସେମିତି

ଛିଡ଼ା ହୋଇଥାଏ 'ତୋ'ପ୍ରତୀକ୍ଷାରେ ।