ତମେ ଠକି ଦେଲ

ମୁଁ ତ କହିନଥିଲି 

ମୋର ଅନୁପସ୍ଥିତିରେ, 

ମୋର ସଦୃଶ କୁଶପୁତ୍ତଳିକାକୁ 

ସିନ୍ଦୁର ଦେବାପାଇଁ 

ମଥାରେ ବିନ୍ଦି ବଦଳରେ

ଏକୁଟିଆ ଉଜାଗର ହୋଇ ତାରା ଗଣିବ

ସମସ୍ତେ ଶୋଇଗଲା ପରେ ।

ଜହ୍ନ ସାଥେ କଥାହେବ ନିରୋଳାରେ 

ଚ଼ାନ୍ଦିନି ରାତିରେ ,

ଚ଼ାହିଁ ରହିବ ମୋର ଛାଇକୁ ତମେ

ଅପଲକ ନୟନରେ।

ମୋ ମଥାର ଟିକା କୁ ଜହ୍ନ ସାଥେ ତଉଲିବ 

ତମ ମନ ନିକିତିରେ 

ସାଉଁଟିଆଣି ସବୁ କୃତ୍ରିମ ଭରା ହସ 

ସଜେଇବ ମୋରି ଓଠରେ  ।

ଶତ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଆଭୂଷଣ ଘେନି ସଜେଇବ 

ମୋର ଅଙ୍ଗ ଶୈଷ୍ଠବରେ 

ଆଉ ଲୁଚ଼େଇବ ମୋର ଯୌବନର ଦୀପ୍ତିକୁ

ଦାମି ପାଟଶାଢ଼ୀରେ ।

ସମ୍ପତ୍ତିର ଅହମିକା ଭରିଦେବ କେବେ 

ମୋ ପ୍ରତିଟି ବାକ୍ୟରେ 

ଜଳ ଠାରୁ ମଧ୍ୟ ତରଳ କରିଦେବ 

ପ୍ରେମ ନିର୍ଝରିଣିକୁ ହୃଦୟରେ ।

ସମସ୍ତଙ୍କ ଠାରୁ ଅଲଗା କରି ଗଢ଼ିଦେବ 

ସୁନ୍ଦର ସୁଦୂର ପ୍ରସାରୀ ପ୍ରାସାଦ ଟିଏ 

କଳ୍ପନା ମୂଲକରେ ।

ମୁଁ ତ ମାଗିଥିଲି କିଛି ସମୟ 

ରହିବା ପାଇଁ ଏକାନ୍ତ ବାସରେ

ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁର ରଙ୍ଗରେ ରଙ୍ଗୀନ କରିବା 

ସବୁ ଅଙ୍ଗ ବସି ସମୁଦ୍ର କୂଳରେ ।

ଯେଉଁଠି ଅମୃତ ମଣୋହି ପରସା ହେଉଥିବ 

ପ୍ରତିଟି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ

ପାନ କରୁଥିବେ ତାହା ପ୍ରତ୍ୟେକ ବେହିସାବ

ପ୍ରତ୍ୟହ ବିନା ବଇନାରେ ।

ଆପାଦମସ୍ତକରେ ମୃଦୁ କମ୍ପନ ହେବ 

ତମ ସ୍ପନ୍ଦନର ବଂଶୀ ସ୍ବରେ 

ଆମ ପ୍ରୀତିରେ ମହକ ଭରିଯିବ ମିଳନାନ୍ତେ 

ଯାବଜ୍ଜିବନ ପଞ୍ଚ ତତ୍ତ୍ଵରେ 

ଯେଉଁଠି ସମୁଦ୍ରର ଗର୍ଜନ ଫିକା ପଡିଯିବ 

ଆମ ନିଶ୍ୱାସ ପ୍ରଶ୍ୱାସ ର ଶବ୍ଦରେ ।