ତିନୋଟି ଏକପଦୀ

ମୁଁ:

ମୂର୍ଚ୍ଛନା ତୋଳିଲି ଯା' ଅସ୍ତିତ୍ଵର, 

ମୀମାଂସକ ସାଜିଲି ସେ ତତ୍ତ୍ଵର,

ମୋହର ଲାଗିଲା ସେଠି ସତ୍ଵର,

ମାୟା ରଚାଇଲି ମୋ ସତ୍ୟର |

ତୁମେ:

ତୁଚ୍ଛ କରିଦେଲା ସେ ଯେ ନିମିଷେ,

ତୀର୍ଯ୍ୟକ ହାଣିଲା ତା'ର ପ୍ରକାଶେ,

ତୁଳନା ଏ ଯାହା ଦୁଇ ପୁରୁଷେ,

ତୀବ୍ରରୁ ତୀବ୍ରତର ପକ୍ଷେ ଆସେ |

ଆମେ:

ଆରମ୍ଭିବା ନୂଆ ଏକ ଅଧ୍ୟାୟ,

ଅସମାପ୍ତ ଥିଲା ଯା' ପରିଚୟ, 

ଅପର୍ଯ୍ୟ|ପ୍ତ ଅଣ ପୁରୁଷକାୟ,

ଆଉ ନୁହେଁ କେହି ଯେ ଅସହାୟ |