ତାରିଣୀ ମହିମା

ସିଂହ ଦ୍ୱାରେ ଗର୍ଜେ ବେତ, 

ମାଆ ମଙ୍ଗଳାଙ୍କୁ ମୋ ଦଣ୍ଡବତ 

ଆରମ୍ଭ କରୁଛି ଗୀତ l

କଣ୍ଠେ ତୋ ମନ୍ଦାର ମାଳା,  

ବନ୍ଦନା କରୁଛି ମାଆ ଶାରଳା, 

କହିବି ତାରିଣୀ ଲୀଳା l

ବହିଲା ଚଇତି ବାଆ, 

ଗଣ୍ଠିଲି ବାନ୍ଧ ତୁ ଚଇତା ମାଆ, 

ଯିବା କାଲି ଘଟ ଗାଆଁ l

କାଉ ରାବ ଦେଲା କାଆ 

ଘଟଗାଁ ବାସିନୀ ତାରିଣୀ ମାଆ 

ସର୍ବ ସଙ୍କଟରେ ସାହା l

ଶୁଣ ଆରେ ଧନମଣି, 

ବୁଝାଇ କହ ତୁ ମାଆ କାହାଣୀ, 

କିଏ ସେ ନଡ଼ିଆ ରାଣୀ l

ଶୁଣ ଦେଇ ମନ କର୍ଣ୍ଣ, 

ମାଆଙ୍କର କଥା କରେ ବର୍ଣ୍ଣନ, 

ମନୋବାଞ୍ଛା ହେବ ପୂର୍ଣ୍ଣ l

ଆମ୍ଭ ଉତ୍କଳ ନାୟକ, 

ସାଜି ଥିଲେ ଦିନେ ଯୋଦ୍ଧା ପାଇକ, 

କାଞ୍ଚିଯୁଦ୍ଧେ ରଖି ଟେକ l

କଳା ଧଳା ଦୁଇ ଭାଈ, 

ଘୋଡ଼ା ଚଢ଼ି ଗଲେ ଧୂଳି ଉଡ଼ାଇ, 

ମାଣିକା ଠୁଁ ଖାଇ ଦହି l

ଧରି ବର୍ଚ୍ଛା, ତୀର, ଖଣ୍ଡା, 

ଯୋଦ୍ଧା ଗଡ଼ାଇଲେ ଗଣ୍ଡାକୁ ଗଣ୍ଡା, 

ଉଡ଼ିଲା ଉତ୍କଳ ଝଣ୍ଡା l

ଉତ୍କଳରେ ବାସ ପାଞ୍ଚି, 

ତେଜ୍ୟା କରି ମାଆ ଆସିଲେ କାଞ୍ଚି, 

ସଙ୍ଗେ ଗଣେଶ ଶ୍ରୀବତ୍ସି l

କାଞ୍ଚି ଯୁଦ୍ଧେ ସେନାପତି, 

ଶ୍ରୀଗୋବିନ୍ଦ କେନ୍ଦୁଝର ନୃପତି, 

ମାଆଙ୍କୁ କଲେ ମିନତି l

ଶୁଣି ରାଜାଙ୍କ ମିନତି, 

ମାଆ ଆଜ୍ଞା ଦେଲେ ମଉନାବତି, 

ପଛେ କରୁଛି ମୁଁ ଗତି l

ନଇଁ ଆସୁ ଅଛି ସଞ୍ଜ, 

ଆଗେ ଆଗେ ଚାଲ ଗୋବିନ୍ଦ ଭଞ୍ଜ, 

ଶୁଣି ମୋ ନୂପୁର ଗୁଞ୍ଜ l

ବାଟେ ପଡ଼େ ଘଟ ଗାଆଁ, 

ବିଡ଼ିବାକୁ ମନ ନୃପତି ନାହା, 

ମାଆ ହେଲେ ଟିକେ ଠିଆ l

ଭଞ୍ଜେ ଗଣିଲେ ପ୍ରମାଦ, 

ଶୁଭୁ ନାହିଁ ଆଉ ମାଆଙ୍କ ନାଦ, 

ବୁଲିଗଲେ ଦୁଇ ପାଦ l

ମାଆ ପାଲଟିଲେ ଶିଳା, 

ଘୋରବନେ ତାଙ୍କ ଚାଲିଲା ଲୀଳା, 

ଘଟ ଗାଁ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ହେଲା l

ଶାଳବଣେ ତାଙ୍କ ବାସ, 

ଦେହୁରୀ ଭାଈନା ତାଙ୍କରି ଦାସ, 

ଖଟି ଥାନ୍ତି ଅହର୍ନିଶ l

ସଦା ସାହା ଦୟାମୟୀ, 

ନଡ଼ିଆଟେ ଦେଲେ ପାଣି ଛଡ଼ାଇ, 

ସଙ୍କଟ ଦୂରେ ପଳାଇ l

ଧନ୍ୟ ମୋ ଜନ୍ମ କୈବର୍ତ୍ତ, 

କଣ୍ଠେ କହିଦେଲୁ ତୋହର ଗୀତ, 

କୋଟି କୋଟି ଦଣ୍ଡବତ ।