ସୁନା ସଂସାର

ଆଜି ମୋର ଘରେ ଗୋଟେ କଥା ହୁଏ

ଶୁଣ ଆରେ ମୋର ଭାଇ

ରୋଷେଇରେ ଟିକେ ଲୁଣ ବେଶି ହେଲା

ପ୍ରିୟ ତ ଛୁଇଁଲେ ନାହିଁ ।

ଚାଲି ଗଲି ମୁହିଁ    ଲୁଚି ଲୁଚି ଭାଇ

ପଡିଶା ଘରକୁ ମୋର

ପଡୋଶୁଣୀକୁ ମୁଁ   ବୁଝାଇ କହିଲି

ଏ କଥା ବିଚାର କର ।

ସୁଆଦିଆ ରନ୍ଧା   ହାତରେ ଧରାଇ

କହିଲା ଆଲୋ ମିତଣୀ

ମିଛ ନକହିଲେ    ପୁରୁଷ ମାନଙ୍କୁ

ପାରିବୁ ନାହିଁ ତୁ ଜିଣି ।

ମୋ ହାତରେ ଭଲ ରୋଷେଇ ହୁଏନା

ନିତି କାନ୍ଦୁ ଥାଏ ବସି

ଭାଉଜ ମୋହରି ଉପାୟ ଯେ ଦେଲା

ଆଜି ମୁଁ ବହୁତ ଖୁସି ।

ଅନ୍ ଲାଇନ୍ ରେ   ଖାଇବା ମଗାଇ

ରଖି ଦେଇ ଥାଏ ଘରେ

ଆନନ୍ଦେ ପରଷି   ଦେଉ ଥାଏ ଖୁସି

ହସି ହସି ମୁହିଁ ମରେ ।

ନିତି ଥାଳି ଗିନା ଫୋପାଡୁ ଥିଲେ ସେ

ପଡୋଶୀ ଡେରିଲେ କାନ

ଲୋକ ଲଜ୍ୟା ରେ ମୁଁ ସଢି ଯାଉ ଥାଏ

ଆଉ ନାହିଁ ସେହି ଦିନ ।

ଯେମିତି ଲୋକକୁ  ସେମିତିଆ ଜ୍ଞାନ

ଶାନ୍ତି ରହୁ ବାସ ତଳେ

ନଚେତ୍ ଜୀବନ    ଜଳି ଜଳି ମରେ

ବଞ୍ଚି ଥାଇ ତିଳେ ତିଳେ ।

ସୁଆଦିଆ ରନ୍ଧା    ଘରକୁ ଆଣିଲି 

ବଢିଲା ମୋହର ସୁଖ

ସ୍ଵାମୀ ଯେ ବୋଲନ୍ତି କାହିଁ ପାଇଁ ଚିନ୍ତି

ପାଇଲୁ ଏତେ ତୁ ଦୁଃଖ ।

ତୋ ହାତ ପରଷା   ଅମୃତ ବରଷା

କୋଟିକରୁ ବୁଝେ ମୁହିଁ

ମୋତେ ଚୋଷିବାକୁ  କାହା ଦୁଆରକୁ

ଯିବୁନି କେବେ ତୁ ଧାଇଁ ।

ତୁହି ସନ୍ତାନର ଶାନ୍ତି ପ୍ରଦାୟିନୀ

ତୋ ପାଇଁ ମୋ ଘର ହସେ

ତୋ ସ୍ନେହ କାନିରେ ପରିବାର ମୋର

ଆନନ୍ଦ ଉଲ୍ଲାସେ ବସେ ।