ସୁକର୍ତ୍ତବ୍ଯ

ବସି ଖାଉଥିଲେ ସରେ ନଈବାଲି

ମାଗଣା ଖିଆଙ୍କୁ ସବୁ ନିଅଣ୍ଟ,

ଝାଳବୁହା ଧନ ଅରଜି ନଥିଲେ

ଲୁଟିବ ବଇଦ ଅଥବା ଖଣ୍ଟ ।

ମନ୍ଦିରରେ ଯେତେ ବାଡାଉଥା ମୁଣ୍ଡ 

ଭଜି ହରିହରି କର କୀର୍ତ୍ତନ, 

ପାଚି ଖସିବନି ପାଟିରେ ଭୋଜନ

ଶୋଇଶୋଇ ଖାଲି ଦେଖିଲେ ସ୍ବପ୍ନ ।

ଚଷି ବାରବାଟି ରାତିକେ ଗାଲୁଆ

ରୋଇ ଉଷୁନାକୁ କରଇ ଗଜା ,

ଗାଇ ନିଜ ତୁଣ୍ଡେ ନିଜର ପ୍ରଶଂସା

ନାଚି ବାହା ବାହା ବଜାଏ ବାଜା ।

ପରମୁଣ୍ଡେ ହାତ ବୁଲାଏ ତସ୍କର

ଖୋଜୁଥାଏ ଚୋର ଅନ୍ଧାର ରାତି ,

ପରିଶ୍ରମ ମୂଲ୍ଯ ବୁଝିକି ପାରିବେ

ଖରା ଟାଣ ଯିଏ ଦେଖି ନାହାନ୍ତି ।

ରୋପଣ କରିଲେ ଯତ୍ନେ ମହାବୃକ୍ଷ

ମିଳଇ ସୁଫଳ ଛାୟା ଶୀତଳ ,

ଦେଶ ଜାତି ହିତ ସ୍ବାର୍ଥ ବୃହତ୍ତର 

ମଣେ ସୁକର୍ତ୍ତବ୍ଯ ସୁଜ୍ଞାନୀ ନର ।