ସତେକି ମା ହେବୁ ଦୃଶ୍ୟ

ନିତ୍ୟ ଭସ୍ମୀଭୂତା ପ୍ରଦୀପ ତୋ' ଆଗେ

ଦେଖୁଥା ପଥର ହୋଇ ,

ତା' ଜ୍ଵଳନ ଦୁଃଖ ବୁଝିଛୁକି କେବେ

ନିରବେ ଦେଖୁଛୁ ତୁହି ।୧।

ଶ୍ରାବଣର ଲୁହ ପୋଛିବୁକି ମାତା

ତୋର ପାଶେ ସମର୍ପିତ,

ସ୍ବପ୍ନିଳ ଆଖିରେ ଭରିବୁକି ମାତା

ଶରତର ସୁବାସିତ ।୨।

ତମସାକୁ ଚିରି ଆସିଥିଲୁ ପରା

ହୋଇ ମାତା ବିଶ୍ଵରୂପା ,

ଆଶ୍ଵିନରେ ପରା ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱରେ

ଉଭାହେଲୁ ଜଗଦମ୍ବା ।୩।

ସଂହାରିଣୀ ବେଶ ଧରିଥିଲୁ ପରା

ନାଶିବାକୁ ଅସୁରଙ୍କୁ ,

କିନ୍ତୁ, ଭୁଲିଗଲୁ ଏ ମର୍ତ୍ତ୍ୟକୁ ଆସି

ଆକୁଳ ଦୁଃଖୀ ରଙ୍କିଙ୍କୁ ।୪।

ବିଶ୍ଵସାରା ଆଜି ରକ୍ତ ବିର୍ଯ୍ୟଦଳ

ବିଦାରି ଖାଆନ୍ତି ଖାଲି ,

କେଉଁ ଅଭିଶାପେ ଅତିଷ୍ଠ ଅବନୀ

କୁଆଡ଼େ 'ମା' ଗଲୁ ଚାଲି ।୫।

ଯେ' ଫୁଲ ଆସନେ ବସିଥିଲୁ ମା' ଗୋ

ବାସି ଛଡ଼ା ହୋଇଲାଣି ,

କରିଛୁ କି କେବେ ଚିନ୍ତା ତୁ ଜନନୀ

ମାଟିରେ ସେ ମିଶିଲାଣି।।୬।

ଜଳୁଛି ଜୀବନ ତିଳ ତିଳ ହୋଇ

ପ୍ରତିମାକୁ ଚାହିଁ ଚାହିଁ ,

ବସିବା ପାଇଁକି ଦେବୁକି ଆସନ

ଆକୁଳିତ ପ୍ରାଣ ପାଇଁ ।୭।

ତନୁର ତନିମା ବିବର୍ଣ୍ଣ ହେଲାଣି

ଲଭିବାକୁ ତୋର ସ୍ପର୍ଶ ,

ବେଦନା ବିଧୂର ଉପଶମ ଖୋଜେ

ସତେକି 'ମା' ହେବୁ ଦୃଶ୍ୟ ।୮।