ସ୍ପର୍ଶେ ତୁମର

ସ୍ପର୍ଶେ ତୁମର ହଜାର କଦମ୍ୱ 

ଫୁଟିଯାଏ ହୃଦୟରେ 

ହଜାରେ ତରଙ୍ଗ ମୁଣ୍ଡପିଟେ ଆସି 

ଏହି ମନ ପାରାବାରେ 

ମନ ହୁଏ ଆନମନା 

ସମୟକୁ କହେ ରହ ରହ ଟିକେ 

ଏତେ ଜଲଦି ଯାଆନା ।

ତୁମ ଆଲିଙ୍ଗନେ ଲିଭି ଲିଭି ଯାଏ 

ତାପ ଯେତେ ହୃଦୟର, 

ସୁଷ୍କ ହୁଅଇ ଓଠ, ହାତ ପାଦ 

ଜାଡେ଼ ହୁଏ ଥର ଥର, 

ପଦ୍ମ ବନ ଜଳିଯାଏ 

ମଲ୍ଲୀ, ଜୁଇ, ଯାଇ, ମାଳତୀ ଓ ହେନା 

ମନେ ମନେ ଜଳୁଥାଏ ।

ତୁମେ ବିଚକ୍ଷଣ କାରିଗରି ଜାତି 

ଆଚମ୍ୱିତ (ତୁମ) କଳା କୃତି

ପାଷାଣ ଦେହରେ ଜୀବନ ଭରିଣ 

ଖୋଦୁଥାଅ (ସାରା) ସାରା ରାତି 

ରାତି ସରି ସରି ଯାଏ, 

ତୁମ ନିହାଣର ଶବ୍ଦ ଝଙ୍କାରରେ 

ହାଣିତ ମୁଁ ହେଉଥାଏ ।

ଆସିଗଲେ ତୁମେ ବସନ୍ତ ଆସଇ 

ମଳୟ ଦେହକୁ ଛୁଏଁ,

ପିକ ଡାକୁଥାଏ କୁହୁ କୁହୁ ଆଉ 

ଫୁଲ ବି ଲାଜେଇ ଯାଏ 

ଖୁସିର ଦସ୍ତକ ଦିଏ 

ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗ ଦେଖ ପ୍ରେମର ପ୍ରଦୀପ

କିଏ ଜାଳି ଜାଳି ଯାଏ ।