ସଞ୍ଜ ପରେ ଆସେ ରାତି

ସଞ୍ଜ ନଇଁ ଗଲେ ରାତିଟିଏ ଆସେ

ଅନ୍ଧାର ବିରାଜେ ଧରାରେ,

ଅପସରି ଯାଏ ସୁରୁଜ ଆଲୁଅ

ଆକାଶ ହସଇ ତରାରେ ।

ପକ୍ଷୀ କଳରବ ଥମିଯାଏ ଧୀରେ

ଦୂର ଆକାଶର ବୁକୁରେ,

ଜହ୍ନ ଆଲୁଅରେ ମୁହଁ ଦେଖେ ବସି

ଆକାଶଟା ନଈ ମୁକୁରେ ।

କି ସୁନ୍ଦର ଆହା ଜହ୍ନ ହସିଦେଲେ

ବୁଣିହୋଇ ପଡେ ଜୋଛନା,

କଢି ମାନଙ୍କର ବଡ ହେବା ଲାଗି

ମନରେ ନଥାଏ ଶୋଚନା ।

ବିଲ ବେଣାପାଟେ ଶୁଭୁଥାଏ ଦୂରେ

ଶୃଗାଳ ମାନଙ୍କ ସଙ୍ଗୀତ,

ଗାଆଁ ଜନପଥ ଶୋଇବାକୁ ନିଦେ

ଦୂରୁ କରୁଥାଏ ଇଙ୍ଗିତ ।

ନିରିଜନ ରାତି ବଢୁଥାଏ ଧିରେ

ଚପଳ କିଶୋରୀ ପରିକା ,

ଯେମିତି ବଢ଼ନ୍ତି ଲତାମାନେ ସବୁ

ପାଦ ଥାପି ଥିରି ଥିରିକା।

ରାତି ସରମରେ ମୁହଁକୁ ଲୁଚାଏ

ଆଲୁଅକୁ ଦେଖି ଯେମିତି,

ନବବଧୂ ଟିଏ ମୁହଁକୁ ଲୁଚାଏ

ଝରକା ଫାଙ୍କରେ ସେମିତି ।

ଦିବସ ଶେଷରେ ସଞ୍ଜ ଆସିଥାଏ

ସଂଜ ପରେ ଆସେ ରାତି,

ଏଇ ନିୟମରେ ଯୁଗ ପରେ ଯୁଗ

ଚାଲୁ ଥିବ ସଦା ନିତି ।