ସଂସ୍କାର ଭୁଲୁଛୁ ଯୁବା

ବୃଦ୍ଧ ଚିନ୍ତା କରେ ସର୍ବଦା

       ଶିକ୍ଷା ସମାଜେ ଦେବା

ରଚି ଦିଏ ତାର ରଚନା

       ଜ୍ଞାନ ଯୁବାରେ ହେବା !

ସତ୍ୟ ଯା ଘଟଣା ସମାଜେ

         ଘଟୁ ଅଛି ଟି ଯାହା 

ବେକର ହୁଅନ୍ତି ଯୁବା ସେ

        ରଚେ ରଚନା ତାହା !

ନିଶାର ସେବନ ବଢୁଛି 

        ସହର ଠାରୁ ଗାଆଁ           

ଆଗ୍ରହ ବଢ଼ୁଛି ଯୁବାଙ୍କ 

       ହୃଦେ ଜଳୁଛି ନିଆଁ !

ନାହିଁ ରେ ସମ୍ମାନ ବୃଦ୍ଧର

        କହେ କଟୁ ବଚନ

ଆଦର କାହଁରେ ପିତାର

        କାହିଁ ତାର ସମ୍ମାନ !

ଭକ୍ତି ନାହିଁ ତା'ର ମନରେ

         କରୁଛି ତିରସ୍କାର

ସଂସ୍କୃତି ସଂସ୍କାର ଭୁଲୁଛୁ

        ଭବିଷ୍ୟତ ରାଷ୍ଟ୍ରର !

ଖେଳୁ ଥାଏ ଜୁହା ସର୍ବଦା

        ଚିନ୍ତା ନାହଁ ଗୃହର 

ଆଦର କାହିଁ ରେ ପତ୍ନୀର

       ମନ୍ଦ କର୍ମେ ଆତୁର !

ରାଷ୍ଟ୍ରର ଭବିଷ୍ୟ ଯୁବକ

       ତାଙ୍କ ହସ୍ତରେ ସବୁ

ମନ୍ଦ କର୍ମ କଲେ ଯୁବକ 

       ଚିନ୍ତା ଲାଗୁଛି ବାବୁ!

ଆତ୍ମନିର୍ଭର ଟି ହୋଇବୁ

     ସ୍ବାସ୍ଥ୍ୟ ଶରୀର ଥିଲେ

ହୋଇଲେ ଜଡ଼ିତ ନିଶାରେ

     କାହିଁ ପାଇବୁ ଭଲେ !

ତ୍ୟାଗ କର ବାବୁ ତାହାକୁ

      ବୃଦ୍ଧ  କହୁଛି  ନିତି 

କର ବହିଷ୍କାର ଏ ସବୁ

      ଧ୍ୟାନଦେବୁ ତା ପ୍ରତି !

ଅମୃତ ଏ କାଳ ଆସିଛି

       କାଳ ଉଚିତ ଏହା

ହସିବ ସଂସାର ଆନନ୍ଦେ

     ତ୍ୟାଗ କରିଲେ ତାହା .।