ଅସାର ଜୀବନ !

     

କେତେଚିନ୍ତା କରି       ରୂପ କବିତାର

       ଶବ୍ଦ ଭରେ କବିବର,

ହୃଦୟ ବୀଣାର       ଶବ୍ଦର ଝଙ୍କାର

       ଚିତ୍ରଣର କାରିଗର !

ପ୍ରକୃତର ଦୃଶ୍ୟ      କବିତା ତାହର

     ଭାବ ତାର ରୂପାନ୍ତର,

ଦୁଃଖର ସାଗରେ      ସୁଖ ଭରି ଦିଏ

     କଲମ ମୂଳରେ ତାର !

ଜ୍ଞାନ ବିଜ୍ଞାନର          ଶବ୍ଦର ପ୍ରବାହ

     ଝରି ପଡ଼େ କବିତାରେ,

ଆକୁଳ ମନରେ       ଧର୍ଯ୍ୟ ଭରି ଦିଏ

      ସୁନ୍ଦର ଶବ୍ଦ ସୁଧାରେ !

ଈଶ୍ଵରୀୟ ଶବ୍ଦ     ବାଣୀଙ୍କ କରୁଣା   

    ପ୍ରବାହିତ ହୃଦୟରେ,

ଦିବ୍ୟ ଶବ୍ଦ ମେଳେ  କବିତା ଗଠନ 

     ରୂପ  ତା'ର ରଚନାରେ।               

ବାଟ ବଣା ଲୋକ ସତ୍ୟ ପଥ ଧରେ

     ପଢ଼ିଲେ କବି ରଚନା, 

ଶିକ୍ଷା ଦିଏ ସଦା     କବିତା କବିର

     ପରିବର୍ତ୍ତନ ଭାବନା !

ରାଷ୍ଟ୍ର ଭକ୍ତି ପ୍ରୀତି ଧ   କବିର ରଚନା

     ବୀରତ୍ୱ ହୃଦେ ଗୁଞ୍ଜନ,

ପଟାନ୍ତର ନାହିଁ      କବିତ୍ଵ ମହିମା

    ଦିଏ ଦିବ୍ୟ ଶାସ୍ତ୍ର ଜ୍ଞାନ !

ଗୀତା ଭାଗବତ    ମହତ୍ତ୍ଵ ସମାଜେ

    ଧର୍ମ ସନାତନ ଗ୍ରନ୍ଥ,

ଜ୍ଞାନ ଓ ବିଜ୍ଞାନ     ଶିକ୍ଷା ଦିଏ କବି

    ଅନ୍ୟାୟ ହୁଏଟି ଅନ୍ତ।

କାହିଁ ସ୍ବାର୍ଥଭାବ   ସମାଜ ନିର୍ମାଣେ ?

    ରହେ କର୍ମେ ଅନୁକ୍ଷଣ,

କାହିଁ ତା ଆଦର   ଆଜିର ସମାଜେ

    ନ ମିଳେ ମାନ ସମ୍ମାନ ?