ସଂଗରୋଧ

ଆବଦ୍ଧ କୋଠରୀ...

ଚାରିଆଡେ ଅନ୍ଧକାର...

ମତେ କିଛି କହିବାର ସାହସ ନାହିଁ,

ଆଉ...

ମତେ କେହି ଶୁଣିବା ଲୋକ ନାହିଁ ।

ଆଜି ଶ୍ୱାସରୁଦ୍ଧ...

ଜୀବନ ଯୁଦ୍ଧରେ...

ଏକା ଏକା ମୁଁ କେବେ ବିଲିବିଲୋଉଛି,

ବେଳେବେଳେ...

କାନ୍ଥ କୁ ଜୋରରେ ଗୋଇଠା ମାରୁଛି ।

ମୋ ବନ୍ଧୁବାନ୍ଧବ...

ମୋ ପରିଜନ...

ସମସ୍ତେ କରିଛନ୍ତି କେବେଠୁ ମତେ ସଙ୍ଗରୋଧ,

ପୁଣି...

ବାହାରକୁ ଅଦ୍ୟୋ ନଯିବାକୁ କରିଛନ୍ତି ଅନୁରୋଧ ।

ଗାଁ ଲୋକ...

ପଡ଼ିଶା ଘର...

ସମସ୍ତଙ୍କ ମୁହଁରେ କେବଳ ଗୋଟିଏ ବାକ୍ୟ,

କାଳେ...

ମୁଁ ଅଜଣା ଏକ ରୋଗରେ ଆକ୍ରାନ୍ତ ।

ଦେଶ ସାରା...

ଦୁନିଆ ସାରା...

ଏ ରୋଗ ବହୁତ ବ୍ୟାପି ଚାଲିଛି,

ସତେ...

ଦିନକୁ ହଜାର ହଜାର ପ୍ରାଣ ନଉଛି ।

ହେ ପଡ଼ୋଶୀ...

ହେ ଦେଶବାସୀ...

ଶୁଣ ମୋର କଥା ମନ ଦେଇ,

ଅନାବଶ୍ୟକେ...

ରହିଥାଅ ନିଜ ଘରେ ପଦାକୁ ନଯାଇ ।

ପ୍ରଶାସନ କଥା...

ସରକାର କଥା...

ଅକ୍ଷରେ ଅକ୍ଷରେ ସବୁ କର ପାଳନ,

ନହେଲେ...

ମୋ ଭଳି ମରଣାନ୍ତକ ଅବସ୍ଥା ହୋଇବ ଜାଣ ।