ସଙ୍କଟେ ବିଶ୍ବ ପରିବେଶ

ଆପ,ତେଜ ,ବାୟୁ, କ୍ଷୀତି,ଅମ୍ବରାଦି ତତ୍ତ୍ୱ, 

ପ୍ରକୃତି ସୃଜନା ନେଇ ପଞ୍ଚ ମହାଭୂତ ।

ଝର,ନିମ୍ନଗା ବହି ସାଗରେ ସଙ୍ଗମ ,

ବାଷ୍ପିତେ ସାଗର ଜଳଦ ଆଚ୍ଛାଦେ ବ୍ୟୋମ।

ସମୀର ସଂଘର୍ଷେ ଢାଳେ ବାରିଧାରା ,

ଜଳଚକ୍ରେ ବିକଶେ ସବୁଜ ଏ ଧରା ।

ତରୁ ବନାନି ଯେତେ ଘନ ସୃଷ୍ଟିକାରୀ ,

ତା ବିନା ହେବ ପ୍ରକୃତି ପ୍ରଳୟଙ୍କରୀ ।

ଜଳ ସ୍ଥଳ, ନଭ ସମିଶ୍ରଣେ ଆମ ପରିବେଶ । 

ବିନଷ୍ଟ କରୁଛି ଆଜି ତାକୁ ଅଜ୍ଞାନୀ ମଣିଷ ।

ପଲିଥିନର କରି ବହୁଳ ଅବାଧ  ବ୍ୟବହାର, 

ସିମୀତ ସୁଖ ପାାଇଁ ପୃୃୃୃୃଥ୍ୱୀଲୋକ ନାରଖାର ।

ଜରି ଆବର୍ଜନା କୁଢ ସହରେ ସ୍ଥାନେ ସ୍ଥାନେ,

ଗୋରୁ ଭୁଞ୍ଜନ୍ତି ଜହର ଖାାଦ୍ୟଦ୍ରବ୍ୟ ଜ୍ଞାନେ। 

ଠୁଳ ହୋଇ ନଦୀ ନାଳେ ସମୁଦ୍ର ଗର୍ଭେ ,

ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ ଛଟପଟ ଜଳଚର ସର୍ବେ।

ଜୈବିକତା ନଷ୍ଟ ,ହୋଇ ରାସାୟନିକ ଆସକ୍ତ,

କୀଟନାଶକ କରେ ସବୁଜ ଶସ୍ଯକୁ ବିଶାକ୍ତ ।

ଓଜୋନ ସ୍ତର ଫାଟି ରଶ୍ମି ଅତି ବାଇଗଣୀ ,

ମନୁଷ୍ୟ ଶରୀରେ ଆସି କର୍କଟ କାରିଣୀ।

  

ସ୍ପୁଟନାଙ୍କ ଛୁୁଇଁଲାଣି ବିଶ୍ୱ ତାପାୟନ ;

ତରଳିିିବ ଆଣ୍ଟାର୍କଟିିିକା  କି ବିଶ୍ଵାସନୀୟ ?

ବିନାଶର ସୂଚନା ସାଗର ଲଙ୍ଘିବ କୂଳ,

ଅଭାବି ବୃୃୃଷ୍ଟି ଦେଖି କାନ୍ଦେ ଚାଷୀକୁଳ ।

ଶୀତୠତୁର  ପ୍ରଭାବ  ହେଉଛି ନିିିମ୍ନତର ,

ବିନାଶର ପଥେ ମନୁଷ୍ୟ କରେ ଅଗ୍ରସର। 

ଦୋଷ ଯେ କିିଏ କହିବ କାହାର

ଜିହ୍ୱା ଛେଦି ଜନ ଆପଣା ହସ୍ତର ।

ପ୍ଲାଷ୍ଟିକ ,ରାସାୟନିକ ବର୍ଯ୍ୟବସ୍ତୁ ମାତ୍ରାଧିକ ଭାର

ଦେଖି ଭବିଷ୍ୟତ ଜୀବନ ହେଉଅଛି କାତର ।

ମହାବାତ୍ୟା,ଭୂସ୍କଳନର ଭୋଗୀ ଭୟାବହ ଫଳ ,

ସୁନାମୀ ,ବାଦଲଫଟା ବନ୍ୟାରେ ସଂସାର ଆକୁଳ ।

ସ୍ୱାଇନ୍ ଫ୍ଲୁ , କରୋନାର ଭୟାନକ ସଙ୍କଟ, 

ଏ ସୁୁନ୍ଦର ପୃଷ୍ଠେ ବି ମାନବ ହୁଏ ଛଟପଟ ।

ତିଷ୍ଠିବାକୁ ଭୂଲୋକେ ଆଗାମୀ ପ୍ରାଣୀଜନ,

ପରିବେଶ ପ୍ରଯତ୍ନେ ସଭିଏଁ  ଦିିଅ ଧ୍ୟ୍ୟାନ ।