ଅବିଶ୍ୱାସି ମଣିଷ

ସବୁଜ ସୁନ୍ଦର ଘଞ୍ଚ ଅରଣ୍ୟରେ

                  ଜଳୁଅଛି ନିଆଁ କାଇଁ,

  ଗଛ ଲତା ପାଇଁ ଏ ମଣିଷ ଆଜି କାଇଁ

                  ସ୍ୱାର୍ଥପର କାଇଁ ପାଇଁ l

   ଜନ୍ମ ଠାରୁ ଆମ ମଶାଣି ଯାଏଁ ଯେ

                 ହୋଇଥାଏ ଆମ ସାହା,

   ଆଜି କାଇଁ ତାର ନିପାତ ସମୟେ

                କେହି ହେଉ ନାଇଁ ଠିଆ l

   ଅବିଶ୍ୱାସି ଏ ମଣିଷ ଜାତିଟା

                 ବିଶ୍ୱାସରେ ଦିଏ ବିଷ,

    କାଟି କାଟି ଅଧା ବଣ ପୁଣି ସେହି

                 କରି ସାରିଥିଲା ଶେଷ l

    ଆଜି

Advertisement

ଯାହା ଅଛି ଜଙ୍ଗଲରେ ବୃକ୍ଷ

                 ଜାଳି ଜାଳି ଯାଏ ନିଆଁ,

    ଅସହାୟ ଆଜି ତରୁ ଲତା

                  ଖୋଜନ୍ତି ବଞ୍ଚିବା ରାହା l

    ଆଜି ଏ ମଣିଷ ମାଂସାସୀ ସାଜିଛି

                 ବୁଝୁନି ସେ ବୃକ୍ଷର ମୂଲ୍ୟ,

    ଏ ବୃକ୍ଷ ଦେଉଛି ବାଟଇକୁ ଛାଇ

                 ଭୋକିଲା ମୁହଁକୁ ଫଳ l

    କି ଦିନ ଆସିଲା ଜଙ୍ଗଲ ପୋଡ଼ିଲା

                  ତରୁ ଲତା ଗଲେ ମରି,

    ବୁଝୁନି ଏ ନର ନାଇଁ ତାକୁ ଡର

                  ସେ ବି ଦିନେ ଯିବ ସରି  l