ସମୟର ଋତୁଚକ୍ର

ସମୟ ଗଡ଼େ ଋତୁ କ୍ରମ ଚକ୍ରରେ

ଶରତ ଋତୁ ଆସେ ହେମନ୍ତ ପରେ ।

ହେଲା ହେମନ୍ତର ଅନ୍ତ,

ଆସିଲା ଶୀତର ରାଜତ୍ୱ ।

ମାଘ ଆସେ, ଆଶ୍ୱିନ ଆବର୍ତ୍ତନରେ,

ଶିଶିର ପଡ଼ି ଥାଏ ରାତ୍ରର ମଧ୍ୟରେ ।

ବହିଲା ଜୋରରେ ଉତ୍ତରା ପବନ,

ଦରକାର ହେଲା ଶୀତ ବସ୍ତ୍ର ମାନ l

ପଦ୍ମିନୀକୁ ଶିଶିର କରିଥାଏ ନାଶ

ସତେ କଣ ସୂର୍ଯ୍ୟ ରହିଲେ ହୋଇ ତ୍ରାସ ।

ମାଘ ମାସର ବାଘ ଭଳି ଜାଡ଼ରେ 

ପଦ୍ମ ଫୁଲର ହୁଏ ଦୁଷ୍ପ୍ରାପ୍ୟରେ।

ମହାପ୍ରଭୁ ସଜ୍ଜିତ ପଦ୍ମବେଶରେ

ଅନୁଷ୍ଠିତ ହୁଏ ଅତି ମନୋହରରେ ।

ଆଇସ୍କ୍ରିମ, ଲସି ଓ ସରବତ,

ହରାଇଲା ସବୁର ମହତ ।

ଚାହା କଫିର ବଢ଼ିଛି ଆଦର ,

ମୁହେଁ ହରଷ ଚାଷୀ ବାପୁଡ଼ାର l

ଫୁଙ୍ଗୁଳା ଦେହେ ଧାନ କାଟେ ଚାଷୀ

ଶୀତ ସଙ୍ଗେ ସତେ ମିତ ଅଛି ବସି l

ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କର ଗତି ଉତ୍ତରାୟଣର,

ଫଳତଃ ଛୋଟ ହୋଇଛି ଦିନଟିର।

ଥରନ୍ତି ସର୍ବେ ହାଡ଼ ଭଙ୍ଗା ଶିତର, 

ଗରିବ ଭୋଗେ କଷ୍ଟ ବଡ଼ ରାତ୍ରୀର।

ଆଜିକାଲି ଷଢନ୍ତି ଲୋକ କରୋନାରେ

ଅତ୍ୟାଚାରୀ ଶାସକର ମନ ନିର୍ବାଚନରେ l

ଅତ୍ୟାଚାର ବଢ଼ି ବଢ଼ି କେତେ ବା ବଢିବ

ଦୁନିଆରେ ଅତ୍ୟାଚାର ଶୀତ ପରି ଦୂର ହେବ ।

ବସନ୍ତ ପରି ତ ପୁଣି ସମୟ ଆସିବ

ଅନ୍ତେ ସକାଳ ପରି ନୂଆ ଦୁନିଆ ଆସିଵ l

ଧୃବ ସତ୍ୟ, ଚିର ନୂହେଁ କେହି ଜଗତେ,

ହସଇ ସାରା ଜଗତଟା ଆନନ୍ଦର ବସନ୍ତେ l