ସମୟର ପଶା ପାଲି

ଭୁତ ଭବିଷ୍ୟତ ବର୍ତ୍ତମାନ

ନୁହେଁ ସେଜେ କାହାର ଅଧୀନ ।

ସମୟର ଚକ ସିଏ ଗଢ଼ି ଗଢ଼ି ଚାଲେ ,

ଖାଲ , ଢ଼ିପ ,ପୁଣି ଉଠାଣିଆ ପରେ ।

ଅତିତର ରାଜା ବର୍ତ୍ତମାନର ଭିକାରି ,

ଭାବିଷ୍ୟତେ କେ କହିବ ,

ନ ହେବ ରାଜ ଦରବାରି ।

ସମୟତ ତ ଖେଳୁଥାଏ 

ତାର ପଶା ପାଲି ।

ଭାବନାର ଗତି ମୁକ୍ତି ,ତାର କିଛି ନାହିଁ ,

କାହାକୁ କେଉଁଠାରେ ରଖିଦିଏ ନେଇ ।

ଧନ ଦଉଲତ ଆଜି ଅଛି ବୋଲି ମୋର ,

ନକର ଅହଂକାର ,ହେବ ଛାର ଖାର ।

ଧନକୁ ସଦପଥେ ଯେବେ ଲଗାଇବ ,

ବଢୁଥିବା ଦିନୁ ଦିନ ,

ତୁମେ ନ ଜାଣିବ ।

ଦୁଃଖି ଜନ ଠାରେ ଯେବେ ,

ହୋଇଥିବ ସାହା ,

ଅମାପ ମାପିବ ତେଣୁ ,

ତୁମେ ନ ଜାଣିବ ।

ମାଆ ଲକ୍ଷ୍ମୀ କୃପା ତୁମ

କର ମଧ୍ୟେ ଥିବ ।

ଅନ୍ତ କାଳେ ଜନମାନସ ଝୁରିବ ।

ସ୍ଵର୍ଗା ରୋହଣ କରି ତୁମେ

ସ୍ଵର୍ଗା ଚାରି ହେବ ।

ସତ କର୍ମ ଫଳ ଏହି ମାନବ ଶରୀର ,

ନଷ୍ଟ ଭ୍ରଷ୍ଟ ହୋଇଯିବ

କଲେ ବ୍ୟଭିଚାର ।

ହତ୍ୟାକାରୀ ,ଲୁଣ୍ଠନି ଅବା ବଳାତ୍କାରି ,

ଭବିଷ୍ୟ ଜୀବନେ ତାଙ୍କର ,

ନିଶ୍ଚେ ଜନ୍ମିବେ ସିଏ ,

ନିକୃଷ୍ଟ ଜ୍ବନି ଧରି ।

ମାଗି ଖାଉଥିବେ ଅଇଁଠା

ଘର ଘର ବୁଲି ।

ନଥିବ ,ବାସ ତାଙ୍କର ,

ନ ଜଳିବ ଚୁଲି ।

ବର୍ତ୍ତମାନର କୁକର୍ମ ଫଳ ,

ଭବିଷ୍ୟତ ହେବ ଅନ୍ଧକାର ।

ଜଗି ଯେବେ ଜଗୁଆଳ ହେବ

ଅତୀତ ଭବିଷ୍ୟତ ହେବ ,

ସୁନ୍ଦର ରୂପେ ସୁନ୍ଦର ।