ମହତ ବୋଲି

ଧନ ଅହଂକାର ଗର୍ବ କାହିଁକି

ଗଲାବେଳେ କିଛି ନେବୁ ନାହିଁଟି ।

କହିଥିଲେ ଭଲ, ବାଣ୍ଟିଥିଲେ ଭଲ

ସଂସାରେ ବୋଲିବେ ଭଲ ଲୋକଟି ।

ଜୀବନେ ଅର୍ଜିଛୁ ଧନ ଜେତକ

ଖାଇବ ଗଢ଼ାଇ ସେ ସବୁତକ ।

ଖଣ୍ଟ-ଖଣ୍ଟୁଆଳ ସବୁ ମାତିବେ

ଗୋଡ଼ାଇ ଗୋଡ଼ାଇ ତୋତେ ଖାଇବେ ।

ଆସିଥିଲୁ ଯେ ଖାଲି ହସ୍ତ ହୋଇ

ଗଲାବେଳେ ଯିବୁରେ ଶୂନ୍ୟ ହୋଇ ।

ଅଢ଼େଇ ଦିନର ସଂସାର ପାଇଁ

ବଢିମା ଦେଖାଉ ତୁ ଏତେ କାଇଁ ।

ନେଇ ନାହିଁ କେହି ତୁ ନେବୁ ନାହିଁ

ବୁଣିଥିଲେ ଦାୟୀ ହେବୁରେ ବାଇ ।

ସେହି ଗଣ୍ଠି ଧନ ହେବ ତୋହର

ଗଲାବେଳେ ଯିବ ସାଥିରେ ତୋର ।

ଜନେ ବୋଲିବେ ଆହା ଚାଲିଗଲା

ଭଲ ଲୋକ ଥିଲା ଦଇବ ନେଲା  ।

ନଥିଲା ସେ ତାର, ଥିଲା ଆମର

ଦଇବ ହେଲା ଏଡ଼ିକି ନିଷ୍ଟୁର  ।

ଖଇଚା କରି ଅର୍ଜି-ଥିଲେ ଧନ

ପଛେ ବୋଲୁଥିବେ କଟୁ ବଚନ ।

ଗଲାବେଳେ କେହି ସାଥି ନ ଥିବେ

ମଲା-ଗଲା ବୋଲି ସେ ବୋଲୁଥିବେ ।

ଖାଦ୍ୟ ଲୋଡ଼ା ବାବୁ ବୟବ ପାଇଁ

ନୁହେଁ ଲୋଡ଼ା ସିଏ ରସନା ପାଇଁ ।

ଜିହ୍ଵା ପାଇଁ ଯେବେ ଲୋଡ଼ିବୁ ତାକୁ

ବଇଦ ଖାଇବ ଧନ ସବୁକୁ ।

ବଚନେ ଦରିଦ୍ର ନ କର ବପୁ

ଧନେ ବଢିମା ନ ଦେଖାଅ କାକୁ ।

ଜନତାରେ ଦେଇ ମିଠା ବଚନ

ଧନ ନ ଥାଇ ହୁଅ ଧନୀ ଜନ ।।