ସମୟ ସରିଗଲେ

ସମୟ ସରିଗଲେ

ଛଟପଟ ହେବ ତୋର ଦେହ, ମନ, ଲୁହ

ଉକୁଟି ଉଠିବ ଅନଳ ଛାତିର କୋହ

ଇଛାଗୁଡ଼ିକ ମରି ଲୋଡ଼ିବ ସତ୍କାର

ମନଗୁଡ଼ିକ ଶବ ହୋଇ ହେବ ସଂସ୍କାର ।

ସମୟ ସରିଗଲେ

ସୁଯୋଗର ଯେତେ ଝରଣା ହୋଇଯିବ ଶୁଷ୍କ

ଖାଇବୁ ତୁ ମରିଗଲା ପରେ ପେଟର ଭୋକ

ରାତିରାତି ଖୋଜିବୁ ସାହାରା ମଧୁଶାଳାର ଜଳ

ଦେଖିବୁ ଅତୀତର ପିୟୁଷ ସବୁ ହୋଇଛି ଗରଳ ।

ସମୟ ସରିଗଲେ

ସୁନ୍ଦର ଫୁଲଗୁଡିକ ତୋତେ ଅଧିକ ବାସିବ

ତୋ' ନିଜ ବିବେକ ତୋ' ଉପରେ ହିଁ ହସିବ

ନିଷ୍ପତ୍ତି ତୋର ତୋତେ ଦେବ ଅଭଦ୍ର ଗାଳି

ଜିହ୍ୱାକୁ ଲାଗିବ ଖଟା ମଧୁର କୋମଳ କୋଳି ।

ସମୟ ସରିଗଲେ

ତୁ ନିନ୍ଦିବୁ ଈଶ୍ବର, ବାପା ମା' ଓ ନିଜର ଲୋକ

କାନ୍ଦିବୁ ପ୍ରତି ରଜନୀରେ ମନେପକାଇ ଭୋକ

ଅବସର ଫେରିଗଲେ ରାଜା ବି ହରାଏ ମୁକୁଟ

ତୋ' ଅବଶୋଷ ବହିରେ ତୁ ମଡ଼ାଇବୁ ମିଛ ମଲାଟ।