ସମୟ ପୃଷ୍ଠାରେ ଚିରା ଅପରାହ୍ନ

ଏକା ଏକା ବୁଲେ ବେସାହାରା ହୋଇ

ନାହିଁ ସାହାରା କାହାରି

ଆତ୍ମୀୟ ସୋଦର ବହୁ ଦୂରେ ଅଛନ୍ତି

ଖୋଜି ପାଉନି ମୁଁ କାହାରି ।

ମୁହୂର୍ତ୍ତକ ଭିତରେ ସବୁ ବଦଳି ଯାଇଛି

ଆଜି ମୁଁ ଏକାକୀ ବାଟୋଇ 

କେଉଁ ନିର୍ଜନ ସ୍ଥାନେ ଆଜି ଆସି ପହଞ୍ଚିଲି

ନିଜେ ଉତ୍ତର ଖୋଜଇ ।

ନିର୍ଜନ ବନ ଭୂମିରେ ହିଂସ୍ର ଜୀବଜନ୍ତୁ

ମନେ ଉଠେ ନାହିଁ ଭୟ

ନିଜ ଲୋକ ଯେବେ ପର ମୋ ହୋଇଛି

ଭାଙ୍ଗିଯାଇଛି ଯେ ମୋ ହୃଦୟ ।

ମନେ ଉଠେ ଆଜି ଦୁଃଖର ଜୁଆର 

ଭାରି ଭୟାନକ ଦିଶେ

ସୁଖ ଥିଲେ ପାଖେ ସବୁ ପରିଜନ

ଦୁଃଖରେ ସଂସାର ଭାସେ ।

ସମୟ ପୃଷ୍ଠା ରୁ ସେଇ ଚିରା ଅପରାହ୍ନ

ଯେବେ ମନେ ପଡ଼ିଯାଏ

ଅଭିମାନ ଭରା ଦୁଇ ଆଖିରୁ ମୋହର

କିଛି ଲୁହ ଆପେ ଝରିଯାଏ ।

ନିଜର ଶେଷ ଠିକଣା ଶ୍ମଶାନ ଭୂଇଁରେ

କୁହ କିଏ ଅଛି ହୋଇ ଅମର

ଜୀବନ ଅପରାହ୍ନ ସନ୍ଧ୍ୟା ମାଡ଼ିଆସେ

ଉଠେ ଶତ ମନେ ଅନ୍ଧକାର ।

କାହିଁକି ଜୀବନ ମୋଡ଼ ବଦଳାଏ 

କ୍ଷଣେ କ୍ଷଣେ ପ୍ରତିକ୍ଷଣେ

ସମୟର ସେଇ ବୃଥା ଅହଙ୍କାର ପ୍ରକାଶ

ବୋଧେ ଧାରା ଜୀବନେ ।