ମରୀଚିକା

ମନ କଲ୍ଲୋଳିନୀ ଆଜି

ବହୁଛି ଉଦାସେ

ଅତୀତ ସ୍ମୃତିରୁ କିଛି

ସ୍ରୋତେ ଭାସି ଆସେ ।

ଆଶା ଭେଳା ଧୀରେ ଧୀରେ

କରେ ଅତିକ୍ରମ

ହରାଇବା ପ୍ରେମ ଦୁଃଖ

ଅଗ୍ନି ଜ୍ଜାଳା ସମ ।

ଉପାନ୍ତେ କିରାତ ବସି

ଜଗାଉଛି ତ୍ରାସ

ଭବିଷ୍ୟତ ଲକ୍ଷ୍ୟ ଦେଖି 

କରେ ଉପହାସ ।

ତନ୍ଦ୍ରାବିଜଡିତ ତୋର

ମନର କାମନା

ସୁଦୀର୍ଘ ଭାବନା ଦେହେ

କାଞ୍ଚୁଲୀ ଗହଣା ।

ଅନୁର୍ବର ପ୍ରେମ ଖେତେ

ରୋପି ପ୍ରୀତି ବୀଜ 

ସେ ଉଷର ହୃଦୟେ କି

ଉଠେ ସ୍ନେହ ସୂର୍ଯ୍ୟ ।

ଯେ ବୁଝି ନପାରେ ଅନ୍ୟ

ମନର ଭାବନା

କର ନାହିଁ କେବେ ତାକୁ

ପ୍ରେମିକରେ ଗଣା ।

ମିଛ ପ୍ରେମ ମରୀଚିକା

ହୁଅ ନାହିଁ ଦୁଃଖି

ମୋ ମତରେ ତ୍ୟାଗ କରି

ହେବ ନିଶ୍ଚେଁ ସୁଖି ।