ସମୟ ନଈର ସୁଅ

ଏ ସମୟ ଚାଲିଯିବ

ଦୁଃଖ ସୁଖ ନେଇ ଯିବ

ଅତୀତ ହୋଇ ।

ଧୀରେ ଧୀରେ ବହିଥାଏ

ସମୟ ନଈ

ଏ ସମୟ ଚାଲି ଯିବ 

ରହିବ ନାହିଁ ॥୦॥

ଅୟସର ସମୟଟି

ସୁଖ କେତେ ଦିଏ ଭେଟି

ସୁନେଲୀ ସପନେ ଭରେ

କାଳିମାର ଦୁଃଖ ରାତି ।

ସିଏ ଦିନେ ଚାଲି ଯାଏ-

ସୁଖ ସବୁ ନେଇ ଯାଏ-

ରହେ ନାହିଁ ସୁଖ କେବେ 

ନିଜର ହୋଇ

ଏ ସମୟ ଚାଲିଯିବ 

ରହିବ ନାହିଁ ॥୧॥

ସୁଖ ପରେ ଦୁଃଖ ଆସେ

ଅଶାନ୍ତ ଝଡ ବତାସେ ।

ହସର ଜୁଆରେ ଯେତେ

ଭଟ୍ଟା ସବୁ ଭରି ଦିଏ ।

ପୂନେଇଁ ପରେ ଉଆଁସେ

ଯେମିତି କାଳିମା ଗ୍ରାସେ

ରହେନା ସେ କେବେ

ଦିନେ ଯାଏ ଦୂରେଇ

ଏ ସମୟ ଚାଲିଯିବ 

ରହିବ ନାହିଁ ॥୨॥

ଫକୀର ହୁଏ ଅମୀର

ଅମୀର ହୁଏ ଫକୀର

ରାଜା ହୁଏ ପ୍ରଜା କେବେ

ପ୍ରଜା ହୁଏ ରାଜା ଭବେ ।

ସମୟର ଦାନ ଇଏ 

କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ହସେ କିଏ

ହସି ହସି କାନ୍ଦି ଥାଏ

ଅଭାଗା ହୋଇ

ଏ ସମୟ ଛାଲି ଯିବ 

ରହିବ ନାହିଁ ।।୩॥

ନିଦ ଛୁଇଁ ପାରେ ନାହିଁ 

ଗରିବର ଆଖି ଦୁଇ ।

ଭୋକେ ଆତ୍ମା ଜଳୁଥାଏ

ଅଦେଖା ଦହନ ଛୁଈ ।

ଧନ ମନ ନେଇ ସାଥେ

କେ' ପଡେ ସୁଖେ ଘୁମେଇଁ

ସମୟ ସାରିବା ପାଇଁ

ସମୟର ଦାନ ଏଇ

ଏ ସମୟ ଚାଲିଯିବ 

ରହିବ ନାହିଁ॥୪॥

ସମୟର ଉପହାର 

ଆଖି ଲୁହ ଦୁଇଧାର

ସୁଖରେ ଆନନ୍ଦ ଝର 

ଦୁଃଖରେ ଝରା ପତର

ଜୀବନ ମରୂରେ ବହେ

ଛୋଟ ଏକ ନଈ ହୋଇ

ଆନନ୍ଦ ବିଷାଦେ ସେତ

ବହିଯାଏ କୂଳ ଖାଇ

ଏ ସମୟ ଚାଲିଯିବ 

ରହିବ ନାହିଁ ॥୫॥