ସ୍ମୃତିରୁ ମୁଠାଏ

କୋଟି ଜନମର ତପସ୍ୟାର ଫଳେ

ବାପା ରୂପେ ପାଇଥିଲି

ବିଞ୍ଚି ଦେଇ ଗଲ ପୁଳା ପୁଳା ସ୍ନେହ 

ପର ମୁଁ ଭାବି ନଥିଲି ।

ବୋହୂ ର ମର୍ୟାଦା ଦେଇଥିଲ ମତେ

ଦୋଷ ମୋର ଧର ନାହିଁ

ପାଖରେ ବସାଇ ସୁ ଶିକ୍ଷା ଦେଇଛ

ପାତର ଅନ୍ତର ନାହିଁ ।

ବୋହୂ ଝିଅ ମଧ୍ୟେ ଫରକ ଦେଖନା

ସମସ୍ତେ ତ ଆପଣାର

ମନତଳ କଥା ପ୍ରକାଶ କରନି 

ବାଣ୍ଟିଛ ଖୁସି ଅପାର ।

ପାଖରେ ବସାଇ ରୋଷେଇ ଶିଖାଇ 

ଜିତା ପଟକ କରିଲ

ରୋଷେଇ କରିକି ଖୁଆଇବା ବେଳେ 

ସବୁ ପରିତ୍ୟାଗ କଲ ।

ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ଆସି ଛଅ ବର୍ଷ ହେଲା 

ଛାଡି କି ଚାଲି ଯିବାର

ଆସି ଥରେ ଦେଖି ଯାଅ ଆମ୍ଭଙ୍କୁ ଯେ 

କଷ୍ଟ ବିରହ ଜ୍ବାଳାର ।

ମାଆ ଜିଉଁଛନ୍ତି ନିସଃଙ୍ଗ ଜୀବନ 

ଆପଣଙ୍କ ଜିବା ପରେ

ବହେ ଅଶ୍ରୁ ଧାରା ଆଷାଢ ଶ୍ରାବଣ

କେବା ତାଙ୍କୁ ବୁଝି ପାରେ ।

ଚାଲି ଗଲ ବାପା ଅଫେରା ରାଇଜେ 

ସତେ କି ଫେରିବ ନାହିଁ

ଆପଣଙ୍କ ଶିକ୍ଷା ସ୍ମୃତି ହେଇ ଆଜି 

ମନରୁ ତ ଭୁଲି ନାହିଁ ।

ଯେଉଁଠାରେ ଇଛା ରୁହନ୍ତୁ ଆପଣ 

ଚିର ଅମଳିନ ହେଇ

ବୈକୁଣ୍ଠ ପ୍ରାପ୍ତିର ରାସ୍ତା ମିଳିଯାଉ

ଶ୍ରୀ ବିଷ୍ଣୁ ଶରଣ ନେଇ ।