ସ୍ମୃତିରେ ଶରତ

ଭୁଲି ଯାଇଥିଲି ଭୋଦୁଅର କଥା

ବର୍ଷା ସହ ହୋଇ ବାଇ

ଗୋଟାପଣେ ଯେବେ ଭିଜିଗଲା ଦେହ

ସେ କହିଲା ନାହିଁ ନାହିଁ I

ଭାସି ଉଠୁଥିଲା ଆଖିଆଗେ କେତେ

ସ୍ମୃତିର କାଗଜ ଫୁଲ

ସଂପର୍କର ମୂଲ ମାଗିବା ଆଗରୁ

କରିଦେଲା ମୋତେ ପର I

ଅଳସୀ ନଈର ଅଳସ ତୁଠରେ

ପଥର ହୋଇଲା ଦେହ

ଦେହ ଦେଉଳର ପୁଜାରୀ ସାଜିଲି

ତୁଟାଇ ସଂସାର ମୋହ I

ଅଶରୀରି ହେଲା ଶାରଦୀୟ ରାତି

ହଜିଲା ଫୁଲର ଣିରୀ

ଖୋଲିଗଲା ଯେବେ ପ୍ରୀତିର ମହଲ

କଥା କହୁଥିଲା ଶାରୀ ।