ସ୍ମୃତି

ସ୍ମୃତି କେବେ ଏକ ହଜିଲା ଅତୀତ

କେବେ ସେ ମଳୟ ବାଆ

କେବେ ମଧୁମତି ପ୍ରିୟାର ପୀରତି

ଅଭୁଲା ତାଆର ଛୁଆଁ ।

ସ୍ମୃତି କେବେ ଅଟେ ସକାଳ ସୂରଜ

ବିଛଉଥିବା କିରଣ

କେବେ ପଶ୍ଚିମ ଆକାଶେ ତୋଳୁଥିବା

ରକ୍ତିମ ଛବି ତୋରଣ ।

ସ୍ମୃତି କେବେ ସାଜେ ସାଗର ଲହରୀ

ଧୋଇଯାଏ ଦୁଃଖକଷ୍ଟ

କେବେ ଜୀବନରେ ଭରି ଯନ୍ତ୍ରଣା

କରିଥାଏ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ।

ସ୍ମୃତି କେବେ ଅଟେ ପିଲାଦିନ ମନ

ଖୋଜୁଥିବା ପିଳାଖେଳ

କେବେ ସିଏ ବୟସର ଯଉଘରେ

ନୃତ୍ୟରଙ୍ଗା ପ୍ରେମକାଳ ।

ସ୍ମୃତି କେବେ ଅଟେ ନୀଳ ଆକାଶର

ଜୋଛନାରେ ଭରା ରାତି

କେବେ ପାଗଳ ଭଅଁର ଖୋଜୁଥିବା

ପ୍ରିୟାର ଉଷୁମ ତାତି ।

ସ୍ମୃତି କେବେ ଲାଗେ ସବୁଜ ସୀମାରେ

ପ୍ରହରୀ ସଜା ସୈନିକ

କେବେ ଯାଯାବର ଦିନ ଅନ୍ଧକାର

ପେଟ ଖୋଜୁଥିବା ଭୋକ ।

ସ୍ମୃତି କେବେ ପଳାଶ ଫୁଲର ବାସ

ଦୂରରୁ କିଣଇ ମନ

କେବେ ପାଶେ ଥାଇ ଭ୍ରମିତ ବଦନେ

ଚାହୁଁଥିବା ରୂପା ଜହ୍ନ ।

ସ୍ମୃତି କେବେ ଅଟେ ହାଡ଼ଭଙ୍ଗା ଶୀତ

ଗ୍ରୀଷ୍ମେ ବୋହୁଥିବା ଝାଳ

ବସନ୍ତର ରାଗ ବରଷା ଋତୁର 

ପୋଖରୀ ଗାଡ଼ିଆ ଜଳ ।

ସ୍ମୃତି ଅସରନ୍ତି ଭାବନା ସମ୍ଭାର

ଭିଜାଏ ଅତୀତ ରାଗେ

ସ୍ମୃତି ଇତିହାସ ମାନସପଟର

ହୃଦୟରେ ଛବି ଆଙ୍କେ ।।