ମଣିଷ ଭିତରେ ମଣିଷଟିଏ

ମଣିଷ ଭିତରେ ମଣିଷଟିଏ

କହି ପାରିବକି ତା' ନାଆଁ କିଏ ?

     

ଲୁଗା ପିନ୍ଧିଥାଏ ଖଦଡ଼ ସୂତା

ଦେହରେ ନଥାଏ କେବେ କୁରୁତା ।

ଆଖିରେ ଚଷମା ହାତରେ ବାଡ଼ି

ଝୁଲୁଥାଏ ତା'ର ଅଣ୍ଟାରେ ଘଡ଼ି ।

ମୁଣ୍ଡେ ନାହିଁ କେଶ, ପାଟିରେ ଦାନ୍ତ

ମିଛ କହେନାହିଁ କହେ ସେ ସତ ।

ନିଜେ ନ ଖାଇକି ଅପରେ ଦିଏ

ମୁଖରୁ ହସ ତା' ନିଗୁଡୁଥାଏ ।

କାମ କରିବାକୁ ପଛାଏ ନାହିଁ

ନିଜ କାମସବୁ ନିଜେ କରଇ।

ଏକ ଗାଲେ କିଏ ମାଇଲେ ତାକୁ

ଦେଖାଇ ଦିଏ ସେ ଆର ଗାଲକୁ ।

 ଅହିଂସା-ଅସ୍ତ୍ରକୁ ଯାବୋଡି ଧରି    

ଡରିଲାନି ସିଏ ବନ୍ଧୁକ ଗୁଳି ।

ସ୍ୱାଧୀନତା-ମଧୁ ଚଖାଇଦେଲା

ନିଜେ ଚାଖିବାକୁ ତର ନଥିଲା ।

ସବୁ ଦେଇଗଲା ଜୀବନ ଭରି

ଖାଇଲା ଶେଷକୁ ବନ୍ଧୁକ ଗୁଳି ।

ଜାଣିଛ କି ପିଲେ ତାଙ୍କରି ନାମ

ସେ ପରା ଗାନ୍ଧୀଜୀ, ବାପୁଜୀ ଆମ ।

ବଡ଼ ହେଲେ ହେବ ତାଙ୍କରି ପରି

ଜଗତେ କୀରତି ଯିବ ବିଛୁରି ।