କିଏ କଣ କୁହେ...

ଅଳୀକ ସଂସାର କ୍ଷଣିକ ସମୟ

ମୃତ୍ୟୁ ସତ୍ୟ ଚିରନ୍ତନ

ଦୁନିଆ ଦୁଆରେ ବଞ୍ଚିବାକୁ ହେଲେ

କିଛି କଥା ତୁମେ ମାନ ।

ଘଡି ଚାଲୁଥାଏ ଟିକ୍ ଟିକ୍ କରି

କରେନି କେବେ ଅପେକ୍ଷା

କର୍ମ କରିବାରେ ଅପେକ୍ଷା କରନି

ଦେଇଯାଏ ଏହି ଶିକ୍ଷା ।

ସମୁଦ୍ରରେ ଥାଏ ଏତେ ବିଶାଳତା

କେତେ ପ୍ରାଣୀ ସେ ବଞ୍ଚାଏ

ତଥାପି ସଦା ସେ ନିର୍ବିକାର ଥାଏ

ଦୁଃଖ କାହାକୁ ନ ଦିଏ ।

ପିମ୍ପୁଡି ହେଲେ ବି ଛୋଟିଆ ଜୀବଟେ

କର୍ମ କରେ ନିରନ୍ତର

ପରିଶ୍ରମ କରି ବିପଦ ବେଳକୁ

ସଞ୍ଚି ରଖଇ ଆହାର ।

ବୃକ୍ଷଟି ଆମକୁ ଶିକ୍ଷା ଦେଇଥାଏ

ପର ଉପକାରୀ ହୁଅ

ଅନ୍ୟର ହିତରେ ରୁହ ସବୁବେଳେ

ପୋଛ ଦୁଃଖୀ ଆଖି ଲୁହ ।

ପୃଥିବୀଟି କହେ ଯେତେ ଝଞ୍ଜା ଆସୁ

ସହନଶୀଳ ହୁଅ

ସବୁ ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ ନିଜ ପଣତେ ପୋଛି

ମଣିଷକୁ ଭଲପାଅ ।

ସୂର୍ଯ୍ୟ କହିଯାନ୍ତି କାନରେ ଆମର

ନିରନ୍ତରତା ଜାରି ରଖ

ସମୟ ଜ୍ଞାନକୁ ପାଖରେ ରଖିଲେ

ପାଇବ ଅନେକ ସୁଖ ।

ଗୋଲାପଟି କହେ ମୋ ପରି ତୁମେ

ଅନ୍ୟ କାମେ ଲାଗିଯାଅ

ନିଜ ସୁଗନ୍ଧରେ ସୁଗନ୍ଧିତ କରି

ସଭିଙ୍କର ମନ ମୋହୁଥାଅ ।

ଦୀପଟିଏ କହେ ମୋ ପରି ବନ୍ଧୁ

ନିରନ୍ତର ଜଳି ଚାଲ

ତୁମ ଆଲୋକରେ ଆଲୋକିତ କର

ଆଉ କାହା ଅନ୍ଧାର ଘର ।

କୁକୁରଟି କହେ ହେ ମାନବ ଜାତି

ମୋ ପରି ବିଶ୍ୱାସୀ ହୁଅ

ଯେଉଁଠାରୁ ତୁମେ ଆଦର ପାଉଛ

ତାକୁ କେବେ ଧୋକା ନ ଦିଅ ।

କୋଇଲିଟି କହେ ମୋ ପରି ତୁମେ

ମିଠା ସୁରେ ଗୀତ ଗାଅ

ସେ ମିଠା ସୁରରେ ମନଟିକୁ ଜିଣି

ହୃଦୟରେ ସ୍ଥାନ ପାଅ ।

କାଉଟା ସର୍ବଦା କହିଯାଏ କାନେ

ମୋ ପରି ଚତୁର ହୁଅ

ଯେତେ ବି ବିପଦ ଆସିଲେ ତୁମର

ବୁଦ୍ଧି ବଳେ ଜିତୁ ଥାଅ ।