ସମ୍ପର୍କର ନୂଆଁ ମୁହଁ

କଳାମେଘ ଢେଉ ପାହାଡ଼ ସଦୃଶ 

ଆକାଶରେ ଯେବେ ଦିଶେ 

ଜଙ୍ଗଲ ପାହାଡ଼ ନଦୀ ନାଳ ଘେରା 

ଏଇ ଆମ ଦେବଗଡ଼ ହସେ ।

ଅସ୍ତଗାମୀ ସୂର୍ଯ୍ୟର ସୁନେଲି କିରଣ 

ବିଛେଇ ହୋଇ ଯାଇଛି 

ମହାଦୃମ ପରି କଳା କଳା ବାଦଲ  

ଆକାଶ ଦେଶେ ଖେଳୁଛି ।

ଆକାଶର ଦିଶେ ସୁନ୍ଦର ଶୋଭା 

ବର୍ଷିବାକୁ ଢଳ ଢଳ 

ଆଖି ଦୁଇ ତୋର ଉଚ୍ଛୁଳା ନଇ  

ବହିଯାଏ କଳ କଳ ।

ଆକାଶରେ ମେଘ ଟୁପୁରୁ ଟୁପୁରୁ 

ବରଷେ ତୁହାକୁ ତୁହା 

ଧୂଆଁ ଧୂଆଁ ଦିଶେ ପାହାଡ଼ ଶିଖର 

ବହୁଛି ଶୀତଳ ବାଆ ।

ଇନ୍ଦ୍ର ଧନୁର ସପ୍ତ ରଙ୍ଗ ଆଜି 

ମୋ ଦେହେ ଯାଇଛି ଛୁଇଁ 

ଆକାଶେ ମନ ଉଡ଼ିବୁଲେ ପୁଣି 

ସପନର ସୁନା ଭୁଇଁ ।

ବାଦଲ ଫାଙ୍କରୁ ସୁନେଲୀ କିରଣ 

ମୋ ଦେହେ ଚ଼ମକ ଦିଏ 

ମୋ ମନ କଳିକା ଅଦିନରେ ଫୁଟି  

ଚଉଦିଗ ମହକାଏ ।

ବିଜନ ଆକାଶ ତଳେ ମୁଁ ପଥିକ

ନିଃସଙ୍ଗତା ମୋର ସାଥି 

ଚାଲି ଚାଲି ଯିବି ପ୍ରସସ୍ଥ ବିଥିରେ 

ଯିବି ନାହିଁ ତିଳେ ଥକି ।

ସମ୍ପର୍କର ନୂଆଁ ମୁହଁ ଋତୁ ପରି 

ବଦଳି ଯାଆନ୍ତି ଯେବେ 

ମୋ ଆଖିରୁ ରୁଧିର ହୋଇ ସବୁ ସ୍ବପ୍ନ 

ମନରେ ମଉଳେ ତେବେ ।

ମୋ ମନ ଆକାଶର ବାଆଁରା ପକ୍ଷୀ 

ପାଏ ନାହିଁ ଥଳ କୁଳ 

ତଥାପି ଉଡ଼େ ଅମାନିଆ ହୋଇ 

ତୋ ସାଥେ ଗଢ଼ିବାକୁ ନିଡ଼ ।