ସଜନା ଛୁଇଁ

ଆଳୁ ସାରୁ ପରି

ନୁହେଁ ମୁଁ ପରିବା

ଫଳ ମୂଳ ଶାଗ ନୁହେଁ

ସଜନା ଛୁଇଁ ଟି

ସବୁରି କଂ ଘରେ

ରୋଷେଇ ହେବାକୁ କୁହେ ।

ମୋଗଛକୁ ନାହିଁ

ଔଷଧ କି ସାର

ପୋତିଦେଲେ ଗଲା ଦୁଃଖ

ବରଷକେ ପରେ

ଫୁଲ ଫଳ ଦେଇ

ଫଳିଉଠେ ଦେଖ ମୁଖ ।

ଲମ୍ବା ଲମ୍ବା ଛୁଇଁ

ଛୁଇଁନାହିଁ ଭୁଇଁ

ତୋଳିବାକୁ ପଡେ ମତେ

ଘରେ ଖଣ୍ଡ କରି

କାଟି କୁଟି ଧରି

ରୋଷେଇ କରିବ ସତେ ।

ତେଲ ଲୁଣ ନେଇ

ଆଗେ ଭାଜିଦେଇ

ସୋରିଷ ବାଟଣ ଦେଇ

ଥାଳି ଟି ଘୋଡେଇ 

ସିଝିଲେ ବଢାଇ

ଖାଇବାଟି ଭାଇ

ପଖାଳ କଂସାଙ୍କ ନେଇ ।

ସୋରିଷ ବଟାରେ

ଛୁଇଁ ଟି ଘଣ୍ଟାରେ

ସୁଆଦ ଦିଅଇ ଯେତେ

ବାଡ଼ି ଘରେ ଏବେ

ଲଗାଅ ଟି ଗଛ

ଉପକାର ହେବ କେତେ ।

କୁହନ୍ତି ବଇଦ

ଦେହକୁ ବି ହିତ

ଖାଇଲେ ସଜନା ଶାଗ

ରକ୍ତ ଚାପ ରୋଗ

ଅପ ପୃଷ୍ଟି ଯୋଗ

ହତିବ ଖାଇଲେ ଆଗ ।

ଆଜିକାଲି ଲୋକ

ଆଇଁସକୁ ଭୋକ

ନିରାମିଷ ନାକ ଟେକି

ଅଦିନିଆଁ ରୋଗ

ମହାମାରୀ ଯୋଗ

ପଦାରେ ବସିଛି ଛେକି।