ଶୂନ୍ୟତା ର ରେସ୍

ମୋ କଙ୍କାଳ ଭିତରେ 'ମୁଁ' 

ଆଉ ମୋ' ଉପରେ ଆକାଶରେ ତୁମେ ।  

ଉଭୟଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଥିବା ଖାଲିସ୍ଥାନରେ

ଛିଡା ରହିଛି ଅହଂକାର ଭରା ମୋର ମମତ୍ୱ ।

    

ଜୀବନର ମୋହ ଏକ କଅଁଳା ଶିଶୁ ପରି 

ମୋ' ବେକରେ ଝୁଲି ରହିଛି ।

 

ଯଦି ତୁମର ଅସ୍ତିତ୍ଵର ଜ୍ଞାନ ଆଗରୁ ଆସିଯାଇଥାନ୍ତା;  

ତେବେ ମୋ' କର୍ମ ମାନେ ନୀରବରେ ଏକ ଶୁଦ୍ଧ ସମର୍ପଣ, 

ତୁମ ନିକଟରେ କେବେଠାରୁ କରି ସାରନ୍ତେଣି । 

  

ମତେ ବଣ୍ଟା ଯାଇଥିବା ସମୟର ବିରତିରେ;  

ମନେ ପକାଏ ତୁମକୁ ପ୍ରତ୍ୟାକ୍ଷିତ କରିଥିବା,             

ମୋର ନାସ୍ତିକ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ମାନଙ୍କୁ ।  

                   

ସତ୍ୟକୁ ଖୋଜେ ମୁଁ ମଇଳାର ଦୁର୍ଗନ୍ଧରେ;  

ଲୋଭନୀୟ ନାରୀ ଶରୀରରେ କିମ୍ବା ସ୍କଚ୍ ପେଗ୍ ରେ,   

ଫୋର୍ ବେଡ଼୍ ରୁମ୍ ଡ଼ୁପ୍ଲେକ୍ସ ରେ 

ଓ ରୋଲ୍ସ ରଏସ୍ କାର୍ ଷ୍ଟିୟରିଂ ରେ,  

ଲାଗେ ସମୟ ବହୁତ ବାକିଅଛି, ଏହି ପତ୍ନତତ୍ୱ ଖନନରେ ।

ଏକ ଗର୍ତ୍ତ , କିଛି ଜାଗରଣ , ଆଉ ପରେ ଶୂନ୍ୟତା ,  

ବେଳେ ବେଳେ ଚାର୍ବକ ଦର୍ଶନର ଗର୍ତ୍ତ ବି ଖୋଳାଯାଏ 

ଚର୍ଚ୍ଚା ଭିତରେ ।

     

ମୃତ୍ୟୁ ଝୁଲେଇବା ପାଇଁ ଦୋଳି ବାନ୍ଧି ସାରିଲାଣି;   

ସୁନ୍ଦର , ଆକର୍ଷଣୀୟ ଓ ଅପେକ୍ଷାରତ । 

ଏବେ ବି ବଦଳି ପାରୁ ନଥିବା ଦିନ ମାନଙ୍କ ଭିତରେ 

ଶୂନ୍ୟତାର ମର୍ମ ସ୍ଥଳକୁ ଆବିଷ୍କାର କରି ହେବ !   

  

କଣ ଚାହଁ ? କେଉଁ ଦର୍ଶନ ?

କେଉଁ ସର୍ବୋଚ୍ଚଙ୍କ ସହ ସାକ୍ଷାତକାର ?

ବର୍ତ୍ତମାନ ବହୁତ ବିଳମ୍ବ ହୋଇଗଲାଣି, 

କାରଣ ମୃତ୍ୟୁ ଏକ ଅନୁମାନ ନୁହେଁ ଧାରଣା ! 

ସବୁ କିଛିକୁ ସ୍ୱୀକାର କରିନେବା ନିଶ୍ଚିତ ଭାବେ ଅର୍ଦ୍ଧସତ୍ୟ -  

ସେଇ ଉପସଂହାରରେ ପହଂଚିଯିବି ବୋଲି ଭାବୁଛି ।

କିନ୍ତୁ ସେ ଏଇଠି ଅଛି ;

ବିଦ୍ୟୁତ୍ ର ଏକ ଚିଂଗାରୀ ପରି, 

ଏକ ଅସ୍ଥାୟୀ ପ୍ରେମ ପରି, ଜୀବନ -  

କିଛି ନାହିଁ (ଶୂନ୍ୟ ) ।।