ସମ୍ପର୍କ (ଚତୁର୍ଥ ଭାଗ)

ଉଷା ର ଆଲୋକରେ ଥରେ ଆକାଶକୁ ଚାହଁ

କେଡେ ସୁନ୍ଦର ଭାବେ

ସ୍ବାଗତ କରୁଛି ସେ ଆରକ୍ତ ରବିଙ୍କୁ।

ଦିବସର ବୃଦ୍ଧି ରେ ତେଜୀୟାନ ରବି

ତଥାପି ନିର୍ବିକାର ଭାବେ ତା ବକ୍ଷରେ ଧରିଛି ସେ।

ରାତ୍ରି ର ଆଗମନେ ଅସଂଖ୍ୟ ତାରାମାନଙ୍କୁ

ଆପଣେଇଛି ସେ ବିନା କିଛି ଅଭିଯୋଗରେ।

ଶୁକ୍ଳ ପକ୍ଷେ ବିଞ୍ଚିଛି ସେ ଜହ୍ନ ର ଜୋଛନା

ପୁଣି କୃଷ୍ଣ ପକ୍ଷେ ଢାଳିଛି ସେ

ନକ୍ଷତ୍ର ମାନଙ୍କ ର ମିଞ୍ଜି ମିଞ୍ଜି ଆଭା। 

ଉଦାର ପଣରେ ସବୁ କିଛି ସେ

ଅଜାଡି ଦେଇଛି ପୃଥିବୀ ବକ୍ଷେ

ସେହି ମଧୁର ସଂପର୍କ ପାଇଁ ।

ବର୍ଷାର ବୁନ୍ଦା କୁ ଅଜାଡି ଦିଏ ସେ

ଧରଣୀ ବୁକୁରେ ବିନା ସ୍ବାର୍ଥ ରେ

ସେହି ଭଲପାଇବାପାଇଁ ।

ସବୁକିଛି ଅଜାଡି ଦେଇ

ଶୂନ୍ଯତାକୁ ଧରି ରଖେ ନିଜ ବୁକୁରେ

ପୂର୍ଣ୍ଣତା ର ପ୍ରତୀକ ସାଜି।

ସବୁକିଛି ପାଇ ଧରଣୀ ବାଣ୍ଟେ

ପ୍ରତିଟି ପ୍ରାଣକୁ ବଞ୍ଚାଇ ରଖିବା ପାଇଁ

ଭଲ ପାଇବାର ରଜ୍ଜୁରେ ସବୁକୁ ବାନ୍ଧେ

ଆପଣାର କରିବା ପାଇଁ ।

କିନ୍ତୁ ଏ ମଣିିଷ ସବୁକିଛି ଭୁଲି

ପ୍ରକୃତି ର ବକ୍ଷ ବିଦୀର୍ଣ୍ଣ କରେ

ବୃକ୍ଷଲତା ଓ ପଶୁପକ୍ଷୀଙ୍କ ଜୀବନ ନିଏ

ନିଜେ ଚୋରୀ, ନାରୀ, ହତ୍ୟା ଲୁଣ୍ଠନ

ସବୁ କରି ନିଜକୁ ସାବାସୀ ଦିଏ।

ସଂପର୍କ ର ସ୍ବର ତା କର୍ଣ୍ଣ ରେ ବାଜେନା

ସେ ପାଲଟେ ଜୀବନ୍ତ ଦାନବ

ପିପାସା ରେ ମଦମତ୍ତ ହୋଇ

କାଟି ଚାଲେ ସଂପର୍କ ର ଖିଅ

ଠିକ୍ ପାହାଡୀ ମୂଷିକ ପରି

ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଦନ୍ତଶୂନ୍ଯ ହେବାଯାଏ।