ଶୁଷ୍କତରୁର ମନ

ଫଗୁଣର ତୁମେ ଫଗୁ ପସରା ଲୋ

ପ୍ରଣୟର ମଧୁଶାଳା

ତୁମରି ପ୍ରେମରେ ରଙ୍ଗୀନ ଦିଶୁଛି

ହୃଦୟର ମୁଖଶାଳା I

ତୁମେ ଜାଳିଦେଲେ ପ୍ରୀତିର ସଳିତା

ମୁଁ ଜଳିବି ହୋଇ ଦୀପ

ତୁମପାଇଁ ସଖୀ ଲେଖି ହୋଇଯିବ

ପ୍ରେମ ପ୍ରଣୟର ଗପ I

ମଳୟ ଛୁଆଁରେ ପଲ୍ଲବି ଉଠିବ

ଶୁଷ୍କ ତରୁର ମନ

ଉଲ୍ଲସାଇ ଦେବ ଓଠର ପ୍ରାଙ୍ଗଣ

ଉଇଁଲେ ଦ୍ୱିତୀୟା ଜହ୍ନ I

କଳ୍କ ଲୋକର କଳ୍ପନା କୁଞ୍ଜେ

ଚହଟି ଉଠିବ ପ୍ରୀତି

ଦେହ ମନ ପ୍ରାଣ ଭିଜିଯିବ ସଖୀ

ଭିଜିବ ଅନ୍ଧାର ରାତି I