ଶ୍ରମିକ

ହାଡ ଚାରି ଖଣ୍ଡ ମାଉଁସ ଦି ପଳ

ଶ୍ରମକୁ ଚି଼ହ୍ନଇ ସେ ଶ୍ରମିକ ବୀର

ଶ୍ରମେ ଯାର ଗଢ଼ା ସୌଧ ଅଟ୍ଟାଳିକା

ରାସ୍ତା ଘାଟ ପାର୍କ ସୁନ୍ଦର ବାଟିକା

ଖୋଜେନି ଶ୍ରମର ମୁଲ ।

ପୁଞ୍ଜିପତି ପଣ ନୁହେଁ ତା ସମାନ

ଯାର ଶ୍ରମେ ବଞ୍ଚେ ପକୃତି ଜୀବନ

ଖୋଜିନି କେବେ ସେ ଗୌରବ ସମ୍ମାନ

ଶ୍ରମ ଏକା ତାର ଜୀବନ ଦର୍ଶନ

ସେହି ତ ମହତ ଜନ ।

ତ୍ରିତଳ ପ୍ରାସାଦ ଗଢେ ଦେଇ ଶ୍ରମ

ସହି ଖରା ବର୍ଷା ଶୀତର କଷଣ

ଲହୁ ଲୁହ ଯିଏ କରି ଏକାକାର

ଗଢ଼ିଛି ହାତରେ ବନ ଏରକାର

ଝୁମ୍ପୁଡ଼ିରେ ଯା ଜୀବନ ।

ସରଳ ହୃଦୟ   ନିଷ୍କପଟ ମନ

ହିତ ପାଇଁ ବାଣ୍ଟେ ଶ୍ରମ ରାତି ଦିନ

ବଳିତାର ଭଳି ସେହୁ ଜଳି ଜଳି

ସୌଦାର୍ଯ୍ୟ ପସରା ହାତେ ଥାଏ ଗଢି

ଖୋଜେନି ସୁଖ ସମ୍ମାନ ।

ନିରୋଗ ଶରୀର ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ଯା ମନ

ବେଶଭୁଷା ଯାର ଅତି ସାଧାରଣ

ଖୋଜେନି ଯେ କେବେ ଅଏସ ଜୀବନ

ବଡ଼ଲୋକି ପାଇଁ ଖୋଜେନି ସେ ଧନ

ଏହି ତାର ପୁଣ୍ୟ କାମ ।

ହେଉ ଚାକିରିଆ ଶାସକ ଶାସନ

ଦେଇଛ କି ତାକୁ କେବେ ତା ସମ୍ମାନ

କେଇଟା ଟଙ୍କାକୁ ସବୁ ସହିପାରେ

ସତେ ମୁଣ୍ଡ କିଣା ଚାକର ପାଖରେ

ବୁଝେନି କେହି ତା ମନ ।

ଆହେ ପୁଞ୍ଜିପତି କରୁଛ ଶାସନ

ଶୀତ ତାପ ଗୃହେ ବିତାଅ ଜୀବନ

ଯାର କାରୁକାର୍ଯ୍ୟ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଲହରୀ

ସବୁରି ଜୀବନେ ଭରେ ସୁଖ ଶିରି

ଅମୁଲ୍ୟ ତାହାର ଦାନ ।

କିଦେଇଛ ତାକୁ ଜୀବନେ ତାହାର

ନିରବେ ସହୁଛି  କଷଣ ତୁମର

ଆଦରି ନେଇଛି ବୃକ୍ଷ ରାସ୍ତା କଡ଼

ଅବା ଝୁମ୍ପୁଡିର ନୂଆଣିଆଁ ଚାଳ

ଏଇତ ଜୀବନ ତାର ।